Κύριο άρθρο εφημερίδας Εστία στις 26 Φεβρουαρίου 2015

Ὅταν οἱ πολίτες ἀρέσκονται στό ψέμα

Ἐάν ἤθελε κανείς νά παίξει μέ τίς λέξεις, θά μποροῦσε νά γράψει πολλά γιά νά ἀποδώσει τήν ἀλλοπρόσαλλη πολιτική τῆς νέας ἑλληνικῆς Κυβερνήσεως: Φιλελεύθερος σοσιαλ-κρατισμός, μαρξιστικός φιλελευθερισμός ἤ, πιο ἀκραῖα, νεοφιλελεύθερος μαρξισμός! Ὅποιος διάβασε το περίφημο e–mail πού ἀπέστειλε ὁ ὑπουργός Οἰκονομικῶν στό Eurogroup, σέ αὐτό τό συμπέρασμα καταλήγει. Ὅτι ἡ πολιτική πού πρόκειται νά ἀκολουθηθεῖ εἶναι ἕνας «ἀχταρμάς» χωρίς κανένα ἰδεολογικό ὑπόβαθρο. Ἀλλοῦ συνταγές πού οἱ ἴδιοι οἱ Συριζαῖοι χαρακτηρίζουν «νεοφιλελεύθερες», ὅπως ἡ συνέχισις τῶν ἰδιωτικοποιήσεων, καί ἀλλοῦ ἐμμονές στόν μαρξισμό. Καί ὁ Θεός βοηθός…

Στό χθεσινό ἐξαίρετο ἄρθρο του, ὁ ἀρθρογράφος τῆς «Ἑστίας» κ. Χριστόφορος Ματιᾶτος μᾶς ὑπενθύμισε την «Ν.Ε.Π.» (Νοβάγια Ἐκονομιτσέσκαγια Πολίτικα). Την «Νέα Οἰκονομική Πολιτική» πού υἱοθέτησε τό 1921 ὁ Λένιν, ἡ ὁποία εἶχε ἔντονα στοιχεῖα καπιταλισμοῦ. Λόγω τῆς ἀδυναμίας τοῦ σοβιετικοῦ καθεστῶτος να ἀνοικοδομήση την οἰκονομία, στηριζόμενο ἀποκλειστικῶς σέ κονδύλια τοῦ δημοσίου, προσέφυγε σέ ἰδιωτικά κεφάλαια ἐκ τοῦ ἐξωτερικοῦ. Ἑπομένως δέν εἶναι ὁ κ. Τσίπρας ὁ πρῶτος μαρξιστής πού ἀναγκάζεται νά διανθίσει τήν πολιτική του μέ στοιχεῖα δανεισμένα ἀπό τήν φιλελεύθερη ἰδεολογία. Πρῶτος διδάξας ἦταν ὁ ἴδιος ὁ Λένιν. Ὅμως μέ τεράστιες ἀντιδράσεις ἀπό τά σοβιέτ, οἱ ὁποῖες ὁδήγησαν τελικά τήν ἄτυχη Ρωσία στόν βάναυσο σταλινισμό. Ἐλπίζουμε ὅτι οἱ ἐδῶ ἀντιδράσεις δέν θα ὁδηγήσουν τελικά στόν «ὀρθόδοξο» κομμουνισμό.

Βέβαια στήν Ἑλλάδα τοῦ 2015 ὑπάρχει μία διαφορά. Ὅλα εἶναι «μαϊμού» καί τελικά εὐτελίζονται. Ἀκόμη καί ὁ μαρξισμός-λενινισμός, τόν ὁποῖο «σέρβιρε» ἐπί χρόνια ὁ Σύριζα στούς ὀπαδούς του, εἶναι ψευδεπίγραφος. Ἦταν τό ὄχημα για νά μπορέσει τό κόμμα αὐτό νά γίνει ἀρεστό στούς Ἕλληνες ψηφοφόρους, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἀριστερά αὐτιά (καί δεξιά τσέπη). Τέτοιος εὐτελισμός τῆς μαρξιστικῆς ἰδεολογίας μέσα σε τρεῖς ἑβδομάδες ἀπό τῆς ἀνόδου ἑνός μαρξιστικοῦ κόμματος στήν ἐξουσία δέν ἔχει ξανασυμβεῖ. Ὄχι στήν Ἑλλάδα, ἀλλά οὔτε παγκοσμίως. Οἱ ἄνθρωποι διερρήγνυαν τά ἱμάτιά τους ὅτι θά καταργήσουν μέ ἕνα νόμο ὅλες τίς διατάξεις τοῦ κατάπτυστου και νεοφιλελεύθερου μνημονίου. Καί τώρα τίς διατηροῦν σχεδόν ὅλες στό ἀκέραιο. Μέχρι καί μέ τίς ἰδιωτικοποιήσεις συμβιβάζονται. Ὄχι μόνον αὐτές πού ἔγιναν καί δεν θά ἀκυρωθοῦν, ἀλλά καί αὐτές πού θά γίνουν.

Ἐκλεκτή ἀναγνώστρια τῆς «Ἑστίας» μᾶς γράφει σέ ἐπιστολή της ὅτι «ἔχει μπερδευτεῖ». Συγκεκριμένα γράφει:

Ἀγαπητή Ἑστία,

 Μπορεῖς νά μέ βοηθήσεις; Στίς τελευταῖες ἐκλογές ψήφισα Σαμαρᾶ γιατί πίστευα ὅτι θά ὑλοποιήσει τίς μεταρρυθμίσεις τῆς πρώην Τρόϊκα καί νῦν «θεσμῶν» γιά να σωθεῖ ἡ Ἑλλάδα. Ἄλλοι φίλοι μου ψήφισαν Τσίπρα ἐπειδή πίστευαν ὅτι δέν θά κάνει αὐτά πού ἔλεγε. Τέλος, μερικοί ἄλλοι φίλοι, ψήφισαν Τσίπρα ἐπειδή πίστευαν ὅτι θά ἔκανε αὐτά πού ἔλεγε. 

Τελικά, ὁ Τσίπρας κάνει αὐτά πού ἔλεγε ὁ Σαμαρᾶς ὅτι θά κάνει (εὐτυχῶς!). Ἄρα ἐγώ τήν ἑπόμενη φορά στις ἐκλογές πῶς θά ξέρω ποιόν νά ψηφίσω; Μήπως νά βασιστῶ σέ παράφραση τοῦ «ὅταν θέλω, σύ δέν θέλεις. Θέλε τώρα πού δέν θέλω γιά νά θέλεις ὅταν θέλω»; 

Ἐν τούτοις δέν ἔπρεπε νά ὑπάρχει «μπέρδεμα». Τά πράγματα εἶναι ἁπλά. Ὁ κόσμος ἀρέσκεται στίς χίμαιρες. Τό κριτήριο μέ τό ὁποῖο ἀναδεικνύει τούς ἡγέτες του εἶναι ἡ δημαγωγία καί τά ψέματα. Τό 1981 ἐξέλεξε τόν Α. Παπανδρέου ὁ ὁποῖος ἔλεγε «ΕΟΚ καί ΝΑΤΟ τό ἴδιο συνδικάτο» καί ὑποσχόταν ἀποχώρηση καί ἀπό τά δύο (ἀπό την ΕΟΚ μέ δημοψήφισμα πού οὐδέποτε ἔγινε). Ἀκόμη ἔλεγε «Ἔξω οἱ Βάσεις τοῦ Θανάτου», πού τελικά παρέμειναν, καθώς καί «κοινωνικοποιήσεις» ὅλων τῶν στρατηγικῶν τομέων τῆς οἰκονομίας, οἱ ὁποῖες κατέληξαν στόν θλιβερό Ὀργανισμό Ἀνασυγκρότησης Ἐπιχειρήσεων ὅπου ἔσπευσαν νά ἐνταχθοῦν οἱ «προβληματικές» ἐπιχειρήσεις. Το ψέμα δέν εἶχε ἀρχή καί τέλος. Καί ἡ δημαγωγία ἐπίσης.

Ἀλλά οἱ Ἕλληνες τό ἐπεβράβευσαν.

Ἡ «Ἑστία», πού ἐντός τῶν ἡμερῶν συμπληρώνει το 121ο ἔτος της, θά ἀναδημοσιεύσει ἕνα συγκλονιστικό ἄρθρο τοῦ Ἀνδρέα Καρκαβίτσα μέ τίτλο «Ἀληθινά λόγια», πού δημοσιεύθηκε τόν Μάρτιο τοῦ 1895. Στό ἄρθρο αὐτό ὁ Καρκαβίτσας κατηγορεῖ εὐθέως τόν λαό ὄχι μόνο γιά τίς ἐπιλογές του, ἀλλά διότι εἶναι αὐτός ὑπεύθυνος γιά τήν συμπεριφορά τῶν ἡγετῶν πού ἐπιλέγει:

«Δέν τοῦ ἐζήτησες νά δώση σάρκα στά δοξαστά ὄνειρα, ἀλλά στά μισητά πάθη σου. Ἐζήτησες νά σ’ ἀφήση νά κλέψης, νά σκοτώσης, νά πορνέψης ἐλεύθερα. Ἐζήτησες ψέμα ἀπό τά χείλη του καί χολή ἀπό τήν καρδιά του. Τόν ἀνάγκασες νά προσκυνήση τό ἄτομο καί ὄχι νά λατρέψη τό σύνολο».

Ἔτσι καί τώρα, οἱ περισσότεροι ψηφοφόροι ἐψήφισαν τόν Σύριζα ὄχι ἐπειδή ἐπιθυμοῦν νά κάνει αὐτά πού εὐαγγελίζεται, τά ὁποῖα θίγουν πρῶτα τούς ἰδίους, ἀλλά γιά νά μήν τά κάνουν. Καί ὑπό τόν μανδύα κάποιου νεφελώδους (γιά νά θυμηθοῦμε καί τόν Ἀριστοφάνη) μαρξισμοῦ, συνεχίζουν μία πολιτική τήν ὁποία οἱ ἴδιοι ὡς ἀντιπολίτευσις κατηγοροῦσαν ὡς «νεοφιλελεύθερη».

Μόνο στήν Ἑλλάδα, ὅπου εὐτελίζονται καί ἐκφυλίζονται τά πάντα, μποροῦσε νά συμβεῖ κάτι τέτοιο. Εἴμαστε «κράτος-μαϊμού», ὅπου ἀκόμη καί οἱ ἰδεολογίες δεν ἔχουν καμμία ὑπόσταση. Ὅλα εἶναι δῆθεν…