Γράφει η Αμαλία Ζαούση

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 28 Φεβρουαρίου 2015

Τα τελευταία χρόνια η κατάσταση στην Ελλάδα κάθε άλλο παρά σταθερή είναι. Τόσο σε πολιτικό, όσο σε κοινωνικό επίπεδο. Η χώρα ζει πρωτόγνωρες καταστάσεις, που περισσότερο επηρεάζουν την νεώτερη γενιά, η οποία δεν έχει ζήσει τις παλαιές «καλές» εποχές, καθώς τότε βρισκόταν ακόμη στο στάδιο της εκπαιδεύσεως και δεν μπορούσε να αντιληφθεί και να επηρεασθεί ακριβώς από τα όσα συμβαίνουν.

Ως επί το πλείστον, από τότε που η γενιά αυτή ολοκλήρωσε τις σπουδές της – είτε στο εσωτερικό είτε στο εξωτερικό – και μπήκε στο «παιχνίδι» της αναζητήσεως εργασίας στην Ελλάδα, έχει γνωρίσει μόνο αβεβαιότητα. Αβεβαιότητα σε όλους τους τομείς. Και σε αυτό έχει συμβάλει κατά κύριο λόγο το γεγονός ότι κατά την τελευταία δεκαετία, που οι εκπρόσωποι αυτής της γενιάς μπορεί να βρίσκονται πλέον στην χώρα, έχουν γίνει αλλεπάλληλες πολιτικές αλλαγές που έχουν προκαλέσει μεγάλες αναστατώσεις.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κανείς να μην γνωρίζει πλέον τι του ξημερώνει, όσον αφορά στα μέτρα που πρόκειται να ληφθούν, στους μισθούς, στην φορολογία κ.α. Σκεφτείτε όλους τους νέους που έχουν επιστρέψει με όνειρα και ελπίδα να ξεκινήσουν δουλειά και δεν γνωρίζουν εάν το κράτος και η εκάστοτε κυβέρνηση θα τους βοηθήσουν ή θα τους υπονομεύσουν σε αυτήν τους την προσπάθεια. Είτε μέσω ασφυκτικών φόρων, είτε μέσω της ατελείωτης γραφειοκρατίας και άλλων μέτρων που στόχο έχουν τελικώς μόνο να περιορίζουν και να ελέγχουν την αγορά.

Παράλληλα, η χώρα αντιμετωπίζει μια σοβαρή οικονομική κρίση που έχει οδηγήσει την ανεργία σε επίπεδα ρεκόρ. Αυτό σημαίνει ότι πάρα πολλοί εκπρόσωποι της νεώτερης γενιάς έχουν βρεθεί εκτός «παιχνιδιού», είτε γιατί δεν βρίσκουν εργασία είτε γιατί ήταν οι νεότεροι που προσελήφθησαν και πιθανότατα να είναι και τα πρώτα «θύματα» των περικοπών, στις οποίες οι περισσότερες επιχειρήσεις αναγκάζονται πλέον να προσχωρήσουν.

Ο νέος πρωθυπουργός αφιέρωσε την νίκη του στις πρόσφατες εκλογές στους νέους Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό, λέγοντας πως ήρθε η ώρα να επιστρέψουν στην πατρίδα. Αυτή, θα έλεγε κανείς ότι είναι μια αρκετά αφελής σκέψη. Λόγω του νεαρού της ηλικίας του, ο Αλέξης Τσίπρας εκφράζει αρκετούς νέους. Ωστόσο, με την κατάσταση της αβεβαιότητος που επικρατεί στην χώρα, η οποία αναμφισβήτητα έχει επιδεινωθεί μετά την 25^η Ιανουαρίου, η πλειονότης του κόσμου βρίσκεται σε θέση αναμονής.

Αναμονή για τις επόμενες κινήσεις της κυβερνήσεως, όσον αφορά στις πολιτικές που θα ακολουθήσει, αλλά και όσον αφορά στην στάση των Ευρωπαίων, οι οποίοι ναι μεν συμφώνησαν σε τετράμηνη παράταση, αλλά ουδείς γνωρίζει τι θα συμβεί μετά από αυτό το χρονικό διάστημα.

Με αυτήν λοιπόν την κατάσταση, η πραγματικότητα είναι πως όσοι Έλληνες βρίσκονται στο εξωτερικό, και κυρίως οι νεώτεροι, πιθανότατα να μην θεωρούν και πολύ πρόσφορο το έδαφος για την επιστροφή τους στην χώρα.

Έχει αναρωτηθεί ο κ. Τσίπρας πως «βλέπουν» τα γεγονότα που συμβαίνουν στην Ελλάδα όσοι ζουν και εργάζονται στο εξωτερικό; Και με ποιο τρόπο αντιμετωπίζονται από τους ξένους;

Ουκ ολίγες φορές έχει εκφραστεί ανησυχία από ξένους για τα όσα διαδραματίζονται στην Ελλάδα. Και ναι μεν ακούγεται πολύ σκληρό υπουργός Οικονομικών άλλης χώρας της Ευρωζώνης να λέει ότι λυπάται για την κατάσταση στην Ελλάδα, αυτό όμως δεν απέχει πολύ από την πραγματικότητα, όπως την «βλέπουν» οι ξένοι. Ως εκ τούτου, εκτιμάται ότι είναι μάλλον εκτός τόπου και χρόνου η ελπίδα επιστροφής όσων Ελλήνων βρίσκονται στο εξωτερικό υπό το νέο καθεστώς.

Με τις συζητήσεις επί συζητήσεων για το εάν και πως θα καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό, εάν συμφωνούν με τα μέτρα που πρότεινε η κυβέρνηση στο Eurogroup όλοι οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ή εάν καταλήξουν σε ρήξη οι συνομιλίες της ελληνικής πλευράς με τους εταίρους της και τελικά οδηγηθεί η χώρα σε έξοδο από την Ευρωζώνη, εντείνεται το κλίμα της αβεβαιότητος. Κάτι το οποίο σαφέστατα δεν ευνοεί την ευημερία και την ανάπτυξη.

Κανείς δεν ισχυρίζεται πως για το κλίμα αυτό ευθύνεται μόνο η τωρινή κυβέρνηση. Οι πολιτικές εξελίξεις των τελευταίων δεκαετιών συνολικά, έχουν οδηγήσει την χώρα στο τέλμα στο οποίο βρίσκεται σήμερα. Ωστόσο, η στάση του ΣΥΡΙΖΑ δεν βοηθά το κλίμα, και αδικεί τις νεώτερες γενιές, οι οποίες «βλέπουν» σήμερα το μέλλον τους όλο και με μεγαλύτερη αβεβαιότητα.