Κύριο άρθρο εφημερίδας Εστία στις 21 Μαρτίου 2015

Εν τω μεταξύ η οικονομία έχει παραλύσει

Μία γερμανική εφημερίδα το έγραψε τελείως απροκάλυπτα: Ο κύριος λόγος για τον οποίο ζήτησε ο κ. Τσίπρας την ειδική συνάντηση με την κ. Μέρκελ και τον κ. Ολάντ, με συμμετοχή και των ανωτάτων παραγόντων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Ευρωζώνης και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τραπέζας, ήταν για να δείξει στην ελληνική κοινή γνώμη ότι διαπραγματεύεται ως ίσος προς ίσους! Και περί αυτού πρόκειται. Εσωτερική κατανάλωση. Όλα γίνονται για το θεαθήναι. Διότι η ουσία της διαπραγμάτευσης και τα δήθεν επιτεύγματα της είναι ανύπαρκτα. Απλώς επιβεβαιώθηκε η συμφωνία της 20^ης Φεβρουαρίου του Eurogroup, που συνεπάγεται συγκεκριμένες υποχρεώσεις για την Ελλάδα. Και στις οποίες καλείται να ανταποκριθεί η χώρα μας το ταχύτερο δυνατόν, ώστε να συγκληθεί πάλι το Eurogroup.

Όλη αυτή η συμπεριφορά του κ. Τσίπρα θυμίζει τον Ανδρέα Παπανδρέου της δεκαετίας του ’80. Τότε υποτίθεται ότι θα έφευγαν αμέσως από την χώρα οι Αμερικανικές Βάσεις. «Οι Βάσεις του Θανάτου θα ξηλωθούν», διετυμπάνιζε. Όμως τελικά υπέγραψε συμφωνία για την παραμονή τους, την οποία απλώς εβάπτισε «συμφωνία απομάκρυνσης». Και εχρησιμοποίησε τον όρο «terminable» που εσήμαινε ότι η συμφωνία «μπορεί να τερματισθεί», αλλά προς παραπλάνηση των αδαών τον ερμήνευε ως «καταληκτική συμφωνία». Τα ίδια έκανε ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και σε άλλα ζητήματα. Η αναστολή καταβολής της «αυτόματης τιμαριθμικής αναπροσαρμογής» των μισθών, σε μία εποχή που ο πληθωρισμός έτρεχε με διψήφια ποσοστά, βαπτίσθηκε «ετεροχρονισμός». Οι προεκλογικές υποσχέσεις αθετούντο και επενούντο νέοι όροι και λέξεις για να αμβλυνθούν οι εντυπώσεις.

Την συνταγή αυτή ακολουθεί κατά γράμμα και ο σημερινός Πρωθυπουργός. Το μνημόνιο που υποτίθεται ότι καταργήθηκε, θα αντικατασταθεί από νέα συμφωνία ή συμβόλαιο, η οποία προφανώς θα είναι πιο δεσμευτική από ένα απλό «memorandum». Η τρόικα μετονομάσθηκε σε «θεσμοί» και στην συνέχεια σε «Brussels Group» και «τεχνικά κλιμάκια» για την πιστοποίηση των στοιχείων.

Η ουσία ελάχιστα ενδιαφέρει. Όλα κινούνται γύρω από τις εντυπώσεις. Να πεισθούν οι πολίτες ότι ο Σύριζα τήρησε στο ακέραιο την προεκλογική του υπόσχεση για κατάργηση του μνημονίου και της τρόικα, και ας συνεχίζεται το πρόγραμμα που προέβλεπε το πρώτο και ο έλεγχος στον οποίο προέβαινε η δεύτερη. Αρκεί να μην έχουν την ίδια ονομασία. Ώστε να πιστέψει η κοινή γνώμη ότι η Κυβέρνηση Τσίπρα διαπραγματεύεται σθεναρά με τους δανειστές της χώρας. Ως ίση προς ίσους…

Ας δούμε όμως ποια είναι η πραγματικότητα. Η Κυβέρνηση έχει χάσει σχεδόν ένα δίμηνο, κατά το οποίο δεν έχει κάνει απολύτως τίποτε. Το μόνο έργο της σε επίπεδο οικονομίας ήταν η κατάρτιση ενός καταλόγου προθέσεων, τον οποίο απέστειλε ο υπουργός Οικονομικών στο Eurogroup και του οποίου ζητείται επιτακτικώς η εξειδίκευση και μετουσίωση σε μέτρα. Οι υπουργοί όχι μόνον αποφεύγουν να πουν την αλήθεια στον ελληνικό λαό, αλλά υπό το πρόσχημα της διαπραγμάτευσης με τους δανειστές, έχουν αναστείλει κάθε απόφαση που θα έπρεπε να ληφθεί για να επανεκκινηθεί η οικονομία. Για επενδύσεις καλύτερα να μη γίνεται λόγος. Δεν κουνιέται φύλλο και το κλίμα παραμένει άκρως αρνητικό. Οι επιχειρηματικές αποφάσεις έχουν και αυτές ανασταλεί, λόγω της επικρατούσης αβεβαιότητος. Η αγορά δεν κινείται, χρήματα δεν υπάρχουν και όλα δείχνουν ότι το πρώτο τρίμηνο του 2015 η περιορισμένη ανάπτυξη που είχε προηγηθεί, θα γυρίσει σε ύφεση.

Αυτό είναι το μεγάλο επίτευγμα του Σύριζα στην οικονομία. Ότι την παρέλαβε σε στιγμή που είχε αρχίσει – έστω δειλά – να ανακάμπτει και την κατεδίκασε σε νέο γύρο υφέσεως. Και τούτο για πολλούς λόγους. Πρώτον διότι τα όσα διατυμπανίζουν οι υπουργοί είναι εξωπραγματικά. Σοσιαλμαρξιστικές ιδεοληψίες που φοβίζουν επενδυτές και επιχειρήσεις και παγώνουν κάθε δραστηριότητα. Δεύτερον, διότι δεν λαμβάνονται αποφάσεις. Για να κινηθεί η οικονομία πρέπει κάποια πράγματα να ξεκαθαρίσουν. Ενόσω αυτό δεν γίνεται, η αβεβαιότητα εντείνεται. Και τρίτον, διότι όλο το ενδιαφέρον έχει στραφεί στην δήθεν διαπραγμάτευση με τους ξένους. Το τι γίνεται στο εσωτερικό της χώρας έχει τεθεί σε δεύτερη μοίρα, ενώ θα έπρεπε να προέχει. Αν η Κυβέρνηση Τσίπρα είχε δείξει και στο εσωτερικό την ίδια κινητικότητα που έδειξε στο εξωτερικό, η διαπραγμάτευση θα είχε προ πολλού κλείσει. Διότι θα είχε επιδειχθεί έργο. Ενώ τώρα έχουμε μόνο λόγια.

Η οικονομία έχει παραλύσει, αλλά οι κυβερνώντες δεν φαίνεται καν να το καταλαβαίνουν. Ίσως και να μην τους ενδιαφέρει. Προεκάλεσαν τις πρόωρες εκλογές και ήλθαν στην εξουσία για να λύσουν – υποτίθεται – τα μεγάλα προβλήματα που ταλανίζουν τον ελληνικό λαό, εκ των οποίων το σημαντικότερο είναι το οικονομικό. Αλλά τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Αντί ανακάμψεως, περαιτέρω ύφεση. Αντί θέσεων εργασίας, περισσότερη ανεργία. Αντί αυξήσεως των δημοσίων εσόδων, νέα δημοσιονομική τρύπα. Αντί προοπτικών, αβεβαιότητα. Πρόκειται για μία Κυβέρνηση που ασχολείται αποκλειστικώς με την επικοινωνία. Όλα γίνονται για το θεαθήναι.