Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 2 Ιουνίου 2015

Ενώ ολόκληρη η χώρα παρακολουθεί αποσβολωμένη το πολύ κακόγουστο θέαμα μίας διαπραγματεύσεως που μόνον ανήκεστες βλάβες προκαλεί στην οικονομία, τα όσα συμβαίνουν στα παρασκήνια πρέπει να προκαλούν πολύ σοβαρές ανησυχίες.

Και αυτό διότι, πίσω από τα φώτα της ράμπας, συναρμολογείται ένα εκτρωματικό, αντιδημοκρατικό και ολοκληρωτικού χαρακτήρος κατασκεύασμα, που θα πάει την Ελλάδα πάρα πολλά χρόνια πίσω. Η δε αιχμή του δόρατος στην διαδικασία αυτή είναι το ιδιωτικό σχολείο και η καταστροφή του.

Για να το πούμε με διαφορετικά λόγια, σταλινογενείς «μαρξιστές» της κυβερνήσεως και των συνοδοιπόρων της στον συνδικαλισμό επιδιώκουν, στον αιώνα των γνώσεων και της εκρήξεως τους, να πάνε την ελληνική εκπαίδευση πολλά χρόνια πίσω.

Έτσι, μην μπορώντας να αλώσουν τον ανύπαρκτο πλέον πλούτο της χώρας, θέλουν να βάλουν χέρι στα μυαλά της. Ξεπερασμένοι άνθρωποι της αποκαλούμενης «μαρξιστικής βουλγκάτας» επιδιώκουν, μέσω της καταστροφής του ιδιωτικού σχολείου, να έχουν το πάνω χέρι στον χώρο όπου διαμορφώνονται συνειδήσεις και εκκολάπτεται το κριτικό πνεύμα.

Αυτό το τελευταίο, όμως, είναι ο εχθρός τους. Οι πολιτικές παρατάξεις που κατέχουν απόλυτες αλήθειες και αλάνθαστες συνταγές για την πρόοδο και την ευημερία, έχουν ανάγκη από υπηκόους και όχι από πολίτες οι οποίοι να διαθέτουν γνώση και κρίση.

Στο πλαίσιο αυτής της λογικής, στόχος της οποίας είναι η προς τα κάτω ισοπέδωση της κοινωνίας δήθεν για λόγους ισότητας και δικαιοσύνης, πρόθεση δεδηλωμένη του υπουργείου Παιδείας είναι η υποβάθμιση του ιδιωτικού σχολείου και η συνακόλουθη οικονομική του ασφυξία.

Έτσι, σε μία χώρα που πλήττεται από ανεργία και ύφεση, μία από τις πρώτες νομοθετικές πρωτοβουλίες της αριστεροδεξιότατης κυβερνήσεως ήταν η συνδικαλιστική άλωση του ιδιωτικού σχολείου. Με απόφαση του αναπληρωτή υπουργού Παιδείας κ. Τάσου Κουράκη εκπληρώθηκε ένας βασικός στόχος της ΟΙΕΛΕ (Ομοσπονδίας Ιδιωτικών Εκπαιδευτικών Λειτουργών Ελλάδος), που είναι ο όσο γίνεται πιο ασφυκτικός περιορισμός της λειτουργίας των ιδιωτικών σχολείων και των υπηρεσιών που αυτά προσφέρουν στους μαθητές και τους γονείς τους.

Από την άλλη πλευρά, όπως επισημαίνουν ηγετικά στελέχη του ΣΙΕΙΕ (Συνδέσμου Ιδρυτών Ελληνικών Ιδιωτικών Εκπαιδευτηρίων), σύμφωνα με άρθρο του γνωστού και επίμαχου πολυνομοσχεδίου που θα έλθει προς συζήτηση στην Βουλή και σε συνδυασμό με την προαναφερόμενη υπουργική απόφαση, η θέση των ιδιωτικών σχολείων στην χώρα μας περιέρχεται σε υποχρεωτικά δυσμενέστερη θέση έναντι των δημοσίων σχολείων, ενώ καθίσταται δυσχερής ως και αδύνατη η λειτουργία τους.

Παράλληλα, καταστρατηγούνται βασικά άρθρα του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων των Πολιτών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Πιο συγκεκριμένα, με το άρθρο 6 απαγορεύεται η λειτουργία των εσωτερικών φροντιστηρίων και των κέντρων ξένων γλωσσών στα ιδιωτικά σχολεία, με το σκεπτικό ότι το υπουργείο επιθυμεί την ελάφρυνση των μαθητών και των οικογενειών τους από επιπλέον φροντιστηριακά μαθήματα.

Στην πράξη, όμως, λέει ο ΣΙΕΙΕ, για να υπάρξει ελάφρυνση θα πρέπει να αναμορφωθεί το εκπαιδευτικό και εξεταστικό σύστημα που δημιουργεί την ανάγκη για επιπλέον φροντιστηριακές ώρες. Όσο η ανάγκη υπάρχει, δεν μπορεί να απαγορευτεί. Οι γονείς θα φροντίσουν για την ικανοποίηση της και, αν απαγορεύεται να την ικανοποιήσουν στα σχολεία των παιδιών τους, θα στραφούν στα – κατά κανόνα – αδήλωτα ιδιαίτερα μαθήματα ή στα παράνομα «γκρουπάδικα», δηλαδή στην παραοικονομία.

Αν εφαρμοστεί η απαγόρευση αυτή, τα ιδιωτικά σχολεία θα αναγκαστούν να απολύσουν και τους εκπαιδευτικούς που εργάζονταν για την παροχή αυτών των υπηρεσιών, καθώς και πολλούς άλλους εργαζόμενους που παρείχαν υποστηρικτικές υπηρεσίες για την παροχή των προγραμμάτων αυτών – όπως γραμματείς, οδηγούς, συνοδούς, καθαρίστριες, κ.λπ. Συνεπώς, η απαγόρευση θα ζημιώσει όχι μόνον τους γονείς και τους μαθητές, αλλά και τους εργαζόμενους.

Είναι ξεκάθαρο από όσα προηγούνται ότι η κυβέρνηση επιχειρεί να στραγγαλίσει το ιδιωτικό σχολείο μέσα από την δημιουργία μίας προνομιούχας τάξης εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα, η οποία θα απολαμβάνει ρήτρες μονιμότητας και οικονομικά οφέλη που στην ουσία μόνον στο Δημόσιο υπάρχουν. Και αυτό συμβαίνει όταν έχουμε στην χώρα 1.350.000 ανέργους και μηδενική ανάπτυξη.

 apapandropoulos@hotmail.com