Κύριο άρθρο εφημερίδας Εστία στις 24 Ιουνίου 2015

Ποιός ὑπαγορεύει τήν νέα ὁμοβροντία

Στήν Ἑλλάδα ὑπάρχει μία μεγάλη παρεξήγησις. Ἡ πλειονότης τῆς κοινῆς γνώμης εἶναι πεπεισμένη ὅτι οἱ ἀλλεπάλληλοι φόροι πού ἐπεβλήθησαν τήν τελευταία πενταετία ἦταν προϊόν τῶν ἐπιταγῶν τῆς Τρόϊκα. Καί κατ’ ἐπέκτασιν, ὅτι ἡ νέα ὁμοβροντία φόρων τήν ὁποία φαίνεται ὅτι θά συμφωνήσει ἡ σημερινή Κυβέρνησις μέ τούς δανειστές ἦταν καί αὐτή προαπαιτούμενο γιά νά ξαναρχίσει ἡ διακοπεῖσα χρηματοδότησις τῆς χώρας. Μέ ἄλλα λόγια, πιστεύουν οἱ πολίτες ὅτι αὐτό πού μᾶς ἐπιβάλλεται καί θα κληθοῦμε νά πληρώσουμε εἶναι «εὐρω-φόροι», δηλαδή το τίμημα γιά τήν παραμονή τῆς χώρας μας στήν Εὐρωζώνη. Ὅμως ἡ ἀλήθεια εἶναι τελείως διαφορετική.

Τό πρῶτο φορολογικό μπαράζ τῆς τελευταίας πενταετίας θεσπίσθηκε στίς ἀρχές τοῦ 2010, ἀπό τήν τότε Κυβέρνηση Παπανδρέου, προτοῦ ἐμπλακοῦν στήν Ἑλλάδα οἱ δανειστές. Τό ΠΑΣΟΚ, πού εἶχε ἀνέλθει τότε στήν ἐξουσία μέ τό σύνθημα «λεφτά ὑπάρχουν», ἐπέβαλε ἀμέσως ἀναδρομικούς φόρους καί εἰσφορές ἐπί τῶν ἐπιχειρηματικῶν κερδῶν, τῶν εἰσοδημάτων καί τῆς ἀκινήτου περιουσίας. Καί ὁ λόγος πού τό ἔπραξε ἦταν ἕνας καί μοναδικός: Νά μήν ἀγγίξει την «ἱερή ἀγελάδα» τοῦ δημοσίου. Ἐνθυμούμεθα τόν τότε Πρωθυπουργό νά δίδει συνέντευξη στό BBC καί  νά ἐρωτᾶται ἀπό τόν παγκοσμίου φήμης σχολιαστή Stephen Suchar, πῶς θεωρεῖ ὅτι θά μειωθοῦν τά τεράστια δημοσιονομικά ἐλλείμματα χωρίς ἀπολύσεις στό δημόσιο. Καί νά ἀπαντᾶ στον ἐμβρόντητο συνομιλητή του ὅτι «ὑπάρχουν ἄλλοι τρόποι». Ποιοί ἦταν αὐτοί; Μά, προφανῶς, φόροι!

Ὅταν ὁ τότε ὑπουργός Οἰκονομικῶν Γ. Παπακωνσταντίνου ἔφερε στήν Βουλή πρός ψήφιση τό πρῶτο φορολογικό νομοσχέδιο τοῦ ΠΑΣΟΚ, ἀρχικῶς δέν περιείχετο σέ αὐτό αὔξησις τοῦ ἀνωτάτου φορολογικοῦ συντελεστοῦ, ὁ ὁποῖος ἦταν ἤδη ἀρκετά ὑψηλός (40% σύν ἔκτακτη εἰσφορά). Ὅμως στήν Βουλή ἔγινε ἐπανάστασις ἀπό βουλευτές τοῦ ΠΑΣΟΚ, ἀνάλογη μέ αὐτήν πού γίνεται σήμερα ἀπό βουλευτές τοῦ Σύριζα. Ἤθελαν πάση θυσία νά αὐξηθεῖ ὁ ἀνώτατος συντελεστής, ὁ ὁποῖος σημειωτέον ἴσχυε καί γιά τά μερίσματα ἀπό κέρδη ἐπιχειρήσεων, ἀφοῦ ἡ φορολόγησίς τους ἑνοποιήθηκε τότε μέ τήν κλίμακα τοῦ φόρου εἰσοδήματος, μέ το σκεπτικό «νά πληρώσουν οἱ πλούσιοι» καί «νά μή χάσει το ΠΑΣΟΚ τήν σοσιαλιστική του φυσιογνωμία». Κυρίως το δεύτερο τούς ἐνδιέφερε. Ὡς γνήσιοι λαϊκιστές, ἤθελαν να ἐμφανίζονται ὡς δῆθεν προστάτες τῶν πτωχῶν.

Ὅλοι αὐτοί οἱ παράλογοι φόροι, τούς ὁποίους ἐπέβαλε τότε ἡ Κυβέρνησις Παπανδρέου, εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα νά κλονισθεῖ ἡ ἐμπιστοσύνη καί νά διαλυθεῖ ἡ οἰκονομία. Ἡ Τρόϊκα ζητοῦσε νά μειωθοῦν τά ἐλλείμματα κατά τά 2/3 ἀπό περικοπές στόν δημόσιο τομέα καί μόνον κατά τό 1/3 ἀπό φόρους. Ὅμως ἡ Κυβέρνησις τοῦ ΠΑΣΟΚ, στό ὄνομα τῆς δῆθεν «κοινωνικῆς δικαιοσύνης», ἔκανε τό ἀντίθετο.

Ἡ μείωσις τοῦ δημοσιονομικοῦ ἐλλείμματος ἐπιδιώχθηκε κατά μόλις 1/3 μέ περικοπές δαπανῶν καί κατά 2/3 ἀπό αὔξηση τῶν φόρων. Ἔτσι, οἱ εἰσπρακτικοί στόχοι πού ἐτέθησαν τότε, οὐδέποτε πραγματοποιήθησαν. Καί τό ἀποτέλεσμα πλέον ἦταν νά ἐπιβληθοῦν νέοι φόροι, αὐτή τήν φορά ὄντως κατ’ ἐπιταγήν τῆς Τρόϊκα, γιά νά εἰσπραχθοῦν τά ἔσοδα πού εἶχε ἐγγράψει ἡ Κυβέρνησις στόν Προϋπολογισμό ἀλλά δέν μποροῦσε νά πραγματοποιήσει.

Θυμηθεῖτε τί εἶχε γίνει μέ τόν φόρο ἀκινήτων. Ἡ Κυβέρνησις τῆς Νέας Δημοκρατίας εἶχε ἀφήσει πίσω της ἕνα λογικό τέλος ἀκινήτων, τό ΕΤΑΚ, τό ὁποῖο ἀπέδιδε στο κράτος ἔσοδα τῆς τάξεως τῶν 500 ἑκατομμυρίων ἐτησίως.

Ἄν ὑπῆρχε λογική στό ΠΑΣΟΚ, θά μποροῦσαν νά διπλασιάσουν τό ἐν λόγω τέλος (ἀπό 1 τοῖς χιλίοις σέ 2 τοῖς χιλίοις ἐπί τῆς ἀντικειμενικῆς ἀξίας), ὥστε νά διπλασιασθεῖ και τό ἀντίστοιχο ἔσοδο τοῦ δημοσίου σέ 1 δίς ἐτησίως. Ἀντ’ αὐτοῦ, ἐπέβαλαν γιά τό 2009 ἀναδρομικῶς μία θηριώδη ἔκτακτη εἰσφορά πού ἔφθανε μέχρι δεκαπλασιασμοῦ τοῦ ΕΤΑΚ καί ἀπό τό 2010 τόν δημευτικό ΦΑΠ, πού ἔφθανε μέχρις 20πλασιασμοῦ τοῦ ΕΤΑΚ. Ὁ φόρος ἦταν τόσο περίπλοκος καί γραφειοκρατικός, ὥστε ἐπί δύο ἔτη νά μήν καταστεῖ δυνατή ἡ εἴσπραξις οὔτε ἑνός εὐρώ! Ὁπότε ἡ Τρόϊκα ἀνάγκασε τήν Κυβέρνηση νά ἐπιβάλει τό ΕΕΤΗΔΕ, πού θα εἰσπράττετο μέσω τῆς ΔΕΗ. Ἀλλά ὁ ΦΑΠ δέν καταργήθηκε καί εἰσπράχθηκε τό 2013, ἀναδρομικῶς γιά τρία ἔτη, με ἐξωπραγματικές πλέον ἀντικειμενικές ἀξίες, ἀφοῦ οἱ ἐμπορικές ἀξίες εἶχαν ἐν τῶ μεταξύ καταρρεύσει.

– Ἄραγε ποιός εὐθύνετο γιά τήν φορολογική ὁμοβροντία; Ἡ Τρόϊκα ἤ ἡ Κυβέρνησις τοῦ ΠΑΣΟΚ, πού ἐπέμεινε, γιά λόγους κρατισμοῦ, στήν μή περικοπή τῶν δημοσίων δαπανῶν; Προφανῶς τό ΠΑΣΟΚ. Ἡ Τρόϊκα εἶχε τόν δεύτερο λόγο.

Τό ἴδιο ἀκριβῶς ἐπαναλαμβάνεται καί σήμερα. Οἱ «θεσμοί», πού ὑποτίθεται ὅτι ὑποκατέστησαν τήν Τρόϊκα, ἐζήτησαν ἐξ ἀρχῆς ἀπό τήν νέα Κυβέρνηση μία σειρά μεταρρυθμίσεων τίς ὁποῖες ἄφησε ἡμιτελεῖς ἡ Κυβέρνησις Σαμαρᾶ. Ὅμως ὁ Σύριζα ἔθεσε ἀμέσως «κόκκινες γραμμές». Ὄχι ἀλλαγές στό ἀσφαλιστικό, ὄχι αὐξήσεις ἤ μετατάξεις στόν ΦΠΑ, ὄχι σέ ὁ,τιδήποτε θά μποροῦσε νά θίξει τούς μισθωτούς καί συνταξιούχους. Καί ὅλα αὐτά γιά νά μήν θιγοῦν κεκτημένα, γιά τά ὁποῖα ἔχουν δώσει ἀγῶνες οἱ συνδικαλιστές. Τί ἀπέμενε λοιπόν; Φόροι! Ἔτσι, ἡ Κυβέρνησις Τσίπρα πρότεινε στούς θεσμούς αὐξήσεις σέ ὅλες τίς φορολογίες: Εἰσοδήματος, κερδῶν, ἀκινήτου περιουσίας (δεδομένου ὅτι διατηρεῖται ὁ ΕΝΦΙΑ μέ τις ἴδιες ἀντικειμενικές ἀξίες ἐνῶ οἱ τιμές τῶν ἀκινήτων πέφτουν) καί ἐν τέλει καί στόν ΦΠΑ. Ἑπομένως ἡ νέα ὁμοβροντία φόρων πού φαίνεται ὅτι συμφωνεῖται στίς Βρυξέλλες δέν εἶναι «εὐρω-φόροι», ἀλλά «συριζο-φόροι».