Γράφει ο Κώστας Χριστίδης

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 26 Ιουνίου 2015

Επί σειρά ετών υφιστάμεθα επαχθή μέτρα, τα οποία διαρκώς αυξάνονται και γίνονται επαχθέστερα. Ταυτοχρόνως γινόμαστε μάρτυρες απεχθών πρακτικών, οι οποίες πολλαπλασιάζονται και εντείνονται. Και εξηγούμαι: όλες οι κυβερνήσεις της τελευταίας πενταετίας, στην προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης, εξήντλησαν την επινοητικότητά τους στην ανεύρεση και επιβολή νέων φόρων και την αύξηση των συντελεστών υφιστάμενων φόρων. Παράλληλα, προχώρησαν σε οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, μεθόδευση προφανώς άδικη και αναποτελεσματική.

Η κυβέρνηση Τσίπρα-Καμμένου και οι υποστηρικτές της προβάλλουν τον εξής, εκ πρώτης όψεως εύλογο, ισχυρισμό: Η δημιουργία του αναποτελεσματικού κράτους, του υπέρογκου δημόσιου χρέους, της υψηλής ανεργίας κ.λπ. είναι έργο των προηγούμενων κυβερνήσεων. «Μην περιμένετε να διορθώσουμε τα πάντα μέσα σε πέντε μήνες. Θα κριθούμε σε βάθος τετραετίας», μας λέγουν. Το μέγα λάθος σε αυτό τον ισχυρισμό είναι ότι η σημερινή κυβέρνηση παρέλαβε μία οικονομία με πολλά και κρίσιμα προβλήματα – αλλά και σε μία τροχιά δειλής ανάκαμψης – και με την κυριολεκτικά αλλοπρόσαλλη πολιτική της επί πέντε ολόκληρους μήνες την έφερε στον θάλαμο της εντατικής, όπου κάθε εσφαλμένη κίνηση και κάθε περαιτέρω καθυστέρηση μπορεί να επιφέρουν τον θάνατο του ασθενούς.

Προς αποφυγήν αυτού του ενδεχόμενου η κυβέρνηση πρότεινε, με υπογραφή του πρωθυπουργού κ. Τσίπρα, ομοβροντία μέτρων εισπρακτικής φύσεως, αυξήσεις υφιστάμενων φόρων, επιβολή νέων, αυξήσεις εισφορών, τακτικών ή «εκτάκτων», μία αληθή φορο-καταιγίδα ύψους, κατά τους κυβερνητικούς υπολογισμούς, 8 δις ευρώ για διάστημα 18 μηνών (01.07.15-31.12.16) ! Η πολιτική αυτή παραβιάζει όλες τις (τέως) «κόκκινες» γραμμές του Σύριζα, είναι, ωστόσο, συνεπής με τις πάγιες αντιλήψεις των κρατιστών, κατά τις οποίες εάν κάτι κινείται στην οικονομία πρέπει αρχικά να «ρυθμισθεί» με περίπλοκες γραφειοκρατικές διατάξεις, μετά, εάν εξακολουθήσει να κινείται, πρέπει να φορολογηθεί αγρίως με «προοδευτικό» τρόπο, ενώ εάν παύσει να κινείται, καλό θα είναι να επιδοτηθεί! Άραγε έχει αρχίσει ο κ. Τσίπρας να συνειδητοποιεί τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί παγκοσμίως η οικονομία; Μήπως διερωτάται για ποιόν κτυπούν τα «νταούλια» που ανέφερε προεκλογικά;

Εκτός από τα νέα επαχθή μέτρα, γινόμαστε μάρτυρες και λίαν απεχθών πρακτικών, στις περισσότερες των οποίων πρωταγωνιστεί η αυτοαναγορευθείσα σε Γενικό Εισαγγελέα Πρόεδρος της Βουλής. Ενδεικτικά αναφέρω την συστηματική προσπάθεια απαξίωσης της αστυνομίας και την περιφρονητική μεταχείριση κάθε διαφωνούντος προς τις απόψεις της, από απλούς δημοσιογράφους μέχρι θεσμούς, των οποίων η ανεξαρτησία κατοχυρώνεται από το Σύνταγμα (όπως η Διοίκηση της Τράπεζας της Ελλάδος). Στο ίδιο πλαίσιο αυταρχικής και διχαστικής συμπεριφοράς εντάσσονται οι επιθέσεις της νεολαίας του Σύριζα κατά του αναπληρωτή Υπουργού Εσωτερικών κ. Γ. Πανούση, οι έντονες φραστικές επιθέσεις εναντίον μουσικοσυνθέτη του οποίου κάποιοι στίχοι δεν τυγχάνουν της εγκρίσεως οπαδών του Σύριζα, η συχνή υποβολή του απαράδεκτου ερωτήματος που απευθύνεται στους έχοντες διαφορετική άποψη «εάν είναι με την Ελλάδα ή με τους δανειστές».

Μέσα σε αυτό το ζοφερό πλαίσιο εκδηλώνονται κάποιες, λιγοστές επί του παρόντος, επισημάνσεις και προτάσεις, άξιες υπογράμμισης και επαίνων. Ο Πρόεδρος της Δράσης Θεόδωρος Σκυλακάκης, αναφερόμενος στην προκαταρκτική έκθεση της (κατ’ ευφημισμόν ονομαζόμενης) «Επιτροπής Αληθείας για το δημόσιο χρέος», ανέδειξε το γεγονός ότι κατά το διάστημα των ετών 2001-2009 το ελληνικό κράτος δαπάνησε 826 δις ευρώ, ενώ εισέπραξε 691 δις ευρώ, με συνέπεια την δημιουργία ελλείμματος 135 δις ευρώ, που καλύφθηκε με δανεισμό. Ο δανεισμός αυτός είναι μέρος του συνολικού «επαχθούς», «επονείδιστου», «μη βιώσιμου» ή όπως αλλιώς το χαρακτηρίζει η «Επιτροπή Αληθείας» χρέους που ζητάμε να διαγραφεί.

Ο βουλευτής Κυριάκος Μητσοτάκης διετύπωσε συγκεκριμένες προτάσεις («Καθημερινή», 18.06.15) κάλυψης μέρους του δημοσιονομικού κενού όχι με αυξήσεις φόρων αλλά με μειώσεις δημοσίων δαπανών, όπως: αφαίρεση προνομίων από ειδικές ομάδες δημοσίων υπαλλήλων, άμεση κατάργηση όλων των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων, εφαρμογή ρήτρας μηδενικού ελλείμματος στις επικουρικές συντάξεις (έτσι και αλλιώς το οποιοδήποτε έλλειμμα καλύπτεται με φόρους, κυρίως έμμεσους), κατάργηση της ετήσιας επιχορήγησης των ταμείων ασφάλισης του προσωπικού της ΔΕΗ, μετατροπή των «εισφορών υπέρ τρίτων» σε «εισφορές υπέρ όλων», μέσω του κρατικού προϋπολογισμού, μέχρις ότου καταργηθούν πλήρως. Η συνολική εξοικονόμηση εγγίζει τα 2 δις ευρώ.

Τέτοιες προτάσεις πρέπει να πολλαπλασιασθούν. Θα έλεγα ότι κάθε βουλευτής των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων πρέπει να σκεφθεί και να υποβάλει μία τουλάχιστον πρόταση περιστολής δαπανών, περιλαμβανομένων και των ιδιωτικοποιήσεων, λειτουργιών που δεν είναι αναγκαίο να επιτελούνται από δημοσίους υπαλλήλους, όπως π.χ. καθαρισμός χώρων, λογιστικές εργασίες κ.ο.κ.

Η εξαιρετικά επιθετική και άκρως λαϊκιστική προεκλογική τακτική του Σύριζα είχε ως αποτέλεσμα την πρόωρη πτώση της προηγούμενης κυβέρνησης και την ανάδειξη μίας νέας, αποτελούμενης από ανθρώπους εν πολλοίς ιδεοληπτικούς και, πάντως, άπειρους και παντελώς απροετοίμαστους. Η αλλαγή φρουράς προς όφελος της ριζοσπαστικής αριστεράς είναι ένα απτό αποτέλεσμα. Η αντιστροφή του «προγράμματος της Θεσσαλονίκης» από παροχές 12 δις ευρώ σε φορολογικές επιβαρύνσεις 8 δις ευρώ είναι ένα άλλο. Η ραγδαία επιδείνωση της οικονομίας δεν είναι δυνατόν να αποκρυφτεί, ενώ παντοειδείς κίνδυνοι ελλοχεύουν. Ο ελληνικός λαός, μέσα από επώδυνες εμπειρίες, θα συναγάγει τα αναγκαία συμπεράσματα.

e-mail: kchristidis@hotmail.com