Γράφει ο Τηλέμαχος Μαράτος

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 27 Ιουνίου 2015

Αξέχαστος έχει μείνει ο αγέρωχος Υπουργός όταν δήλωσε, ευθυτενής και υπερήφανος, ότι : «δεν ζητάμε χρήματα – ζητάμε αξιοπρέπεια!» Ρίγησε η εθνική ψυχή την ώρα που τους πετάξαμε –κυριολεκτικώς- τα δισεκατομμύριά τους πίσω. Έκτοτε αυτή η κυβέρνησις κάνει τα ακριβώς αντίθετα. Τόσο προς την αξιοπρέπεια, όσο και προς τα χρήματα.

Η εικόνα της Ελλάδος, όπως προβάλλεται σε όλα τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ, μας πληγώνει, κάθε έναν προσωπικά. «Αυτό που παρουσιάζεται ως κυβέρνησις της Ελλάδος…» έγραφε αρθρογράφος στο Daily Telegraph, την Τετάρτη. «Παρουσιάζεται…(“fronts as” είναι η δυσμετάφραστη φράσις). Εκεί είναι η ουσία. Αυτός ο χαρακτηρισμός ήταν ο κοσμιότερος ή ηπιότερος από εκείνους που χρησιμοποιούνται στην Ευρώπη αλλά και στην Ελλάδα, όπου μάλιστα σε προφορικό λόγο και κατ’ ιδίαν οι περιγραφές των κυβερνούντων και παρατρεχάμενων τους ξεπερνούν τα όρια. «Κλόουν», «αλήτες» κ.α.

Αυτό έχουν κατορθώσει όσον αφορά την «αξιοπρέπεια». Όρος που εμπεριέχει τον σεβασμό των άλλων που κατακτάται με την συμπεριφορά και την προσοχή στην εμφάνιση. Σεβασμό προς τον εαυτό του καθενός, πρωτίστως. Εσκεμμένως και επιδεικτικώς αυτό το «τσούρμο» (δικός τους όρος), ή συνονθύλευμα, όπως έχει καθιερωθεί, φροντίζει να προκαλεί. Με γένια και αλογοουρές, μπλουζάκια και αμφιέσεις καφετέριας, ή παραλίας. Η εικόνα κορυφαίου υπουργού καθισμένου, οκλαδόν, στα σκαλιά του κοινοβουλίου με τενεκεδάκι αναψυκτικού, έκανε τον γύρο του κόσμου. Τι ήθελε να μεταδώσει; Ακόμη και σε συμβούλια Ευρωπαϊκών θεσμών μπορεί να ξεχωρίσει (τώρα) κανείς αμέσως τους Έλληνες. Χωρίς γραββάτα, με σακκίδια, ακατάστατοι και επιπλέον καθυστερημένοι -κατά είκοσι λεπτά- όταν το σύνολο των Ευρωπαίων υπουργών περίμεναν. Στοιχειώδης γνώσις των καλών τρόπων συμπεριφοράς θα έφθανε για να αποτρέψει αυτό που θεωρείται αγένεια και προσβολή ασυγχώρητη.

Οι καλοί τρόποι είναι μία απαραίτητη συνθήκη ειρηνικής συμβιώσεως στον πολιτισμένο κόσμο. Είναι προφανές ότι με την προκλητική αυθάδεια τους οι διάφοροι του ΣΥΡΙΖΑ, με πρωταγωνιστή τον «ηγέτη» τους, επέλεξαν να προσβάλλουν την κοινωνία με την μεθοδευμένη αναίδεια – χωρίς ντροπή κυριολεκτικώς – δείχνοντας έτσι την επαναστατική άρνηση και αντιστροφή των κανόνων συμπεριφοράς του αστικού κόσμου.

Όχι μόνον αγνοούν την στοιχειώδη συμμόρφωση προς την ευπρεπή εμφάνιση, αλλά επιπλέον προσπαθούν να εκνευρίσουν τους πάντες με απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς, συκοφαντίες, ψέματα και ύβρεις. Πως είναι δυνατόν να συναντήσει κανείς σε ένα τραπέζι διαπραγματεύσεων ηγέτες που μόλις προσφάτως έχει χαρακτηρίσει, δημοσίως, ως εγκληματίες που συνωμοτούν με σκοτεινά συμφέροντα για να μας καταστρέψουν, υποτάξουν και εξευτελίσουν;

Η συμπεριφορά τους θυμίζει ακριβώς εφήβους, ευκατάστατων οικογενειών που δεν βρίσκουν άλλο τρόπο αναδείξεως της υπάρξεώς τους στην κοινωνία από την αυθάδεια –απέναντι των γονέων τους κυρίως- και του «κόσμου» συνολικώς. Σημαντικός πολιτικός μου είπε κάποτε τι φταίει : «Φταίει ότι ποτέ δεν τους έδωσε κανείς ένα χαστούκι!». Εάν είχαν φάει αυτό το χαστούκι δεν θα αποκαλούσαν την κ. Μέρκελ, τον κ. Ολάντ κ.α με «χαριτωμένα» αστειάκια γύρω από το όνομά τους.

Είναι αλήθεια ότι οι περιστάσεις, η ιστορία, σε μία στιγμή μαύρου χιούμορ, τους ανέσυρε από την κοινωνική ανυπαρξία στα υψηλότερα αξιώματα. Για τις αμαρτίες μας. Πολλοί πιστεύουν ότι ο Θεός τιμωρεί τους ανθρώπους για τις αμαρτίες τους με σεισμούς, πλημμύρες και άλλες καταστροφές. Αλλά και με ανίκανους πολιτικούς για την βλακεία τους. Πιθανώς να έχει τιμωρήσει τους ίδιους προκαταβολικώς. Τουλάχιστον δύο απ΄ αυτούς έπρεπε να είναι έγκλειστοι σε ψυχιατρική κλινική. Είναι κοινός τόπος. Από τους υπόλοιπους δύσκολα βρίσκει κανείς έναν «κανονικό» άνθρωπο. Είναι αδικημένοι και μισούν όλους τους άλλους.

Αξιοθαύμαστο παραμένει πως περιμένουν από οποιονδήποτε να τους πιστέψει όταν λένε συνεχώς, πάντοτε, ψέματα και πως καταφέρνουν να λένε αυτά τα χονδροειδή ψέματα χωρίς να κοκκινίζουν. Στην Ελλάδα πάντως έχουν κατορθώσει να περάσουν αυτό τον περίεργο εθνο-λαϊκισμό – στην πραγματικότητα καλυμμένο εθνικο-σοσιαλισμό, ως «υπερήφανη ελληνική αξιοπρέπεια». Και με αυτό το παραμύθι να έχουν γοητεύσει σοβαρή μερίδα του πληθυσμού. Αρκετούς που βγήκανε στους δρόμους φωνάζοντας, στην ουσία, «θέλουμε να πεινάσουμε, μα μην έχουμε τρόφιμα, καύσιμα, φάρμακα… τίποτε. Α Αρκεί να έχουμε αξιοπρέπεια»…

Εάν αξιοπρέπεια είναι να γελάει όλος ο κόσμος μαζί σου…