Γράφει ο Β. Α. Κόκκινος

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 3 Ιουλίου 2015

Άλλα λέγουν, άλλα δηλώνουν επισήμως, και άλλα επιδιώκουν. Επί πέντε περίπου μήνες οι κυβερνώντες διαβεβαίωναν τον λαό ότι επίκειται υπογραφή συμφωνίας με τούς εταίρους της Ευρωζώνης. Και όταν έληξε ο χρόνος του προγράμματος για την υπογραφή αυτής, ο Πρωθυπουργός σε ένα βράδυ εξήγγειλε δημοψήφισμα με ερώτημα αν ο λαός εγκρίνει την τελευταία πρόταση του Eurogroup – την οποία ο ίδιος είχε αποδειχθεί κατά το πλείστον – ή όχι. Το Σύνταγμα δεν επιτρέπει δημοψηφίσματα για δημοσιονομικά θέματα. Εν τούτοις, 178 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝΕΛ και της Χρυσής Αυγής το έκαναν συνταγματικό. Η έκπληξη του ελληνικού λαού και των εκπροσώπων των μελών της Ευρωζώνης ήταν απερίγραπτη. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, όπως οι κ.κ. Βούτσης, Λαφαζάνης και Λαπαβίτσας, κατά τις αγορεύσεις τους δεν απέκρυψαν ότι σε περίπτωση μη συμφωνίας με τους Ευρωπαίους υπάρχει και «plan B». Ευλόγως πολλοί Έλληνες κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι στοχεύεται η επαναφορά της δραχμής, η οποία ικανοποιεί τα συμφέροντα των μελών του «λόμπυ» αυτής και όσους αναμένουν ιλιγγιώδη ασφάλιστρα.

Ο Έλλην Πρωθυπουργός δεν εδίστασε να επιρρίψει στους Ευρωπαίους το επιβληθέν από αυτόν «Capital Control» των συντάξεων, που έχει ως συνέπεια να ίστανται επί ώρες όρθοί γέροντες συνταξιούχοι, για να εισπράξουν 60 ευρώ ημερησίως από τη σύνταξή τους. Αλλά ήταν δυνατόν οι Ευρωπαίοι να διακόψουν την λειτουργία των ελληνικών τραπεζών; Ο κ. Τσίπρας φαίνεται πως εκλαμβάνει τους Έλληνες ως ευήθεις. Απεκαλύφθη για μία ακόμη φορά ότι οι Έλληνες αριστεροί μπροστά στο κομματικό τους συμφέρον και τις επιδιώξεις τους δεν ορρωδούν προ ουδενός. Γι’ αυτό και η Κυβέρνηση δεν υπελόγισε καν το θανάσιμο πλήγμα που επέφερε στον τουρισμό η εξαγγελία του δημοψηφίσματος. Σε απομακρυσμένα νησιά, οι τουρίστες αναμένουν περιδεείς να ανοίξουν οι τράπεζες για να αλλάξουν το συνάλλαγμα που έχουν ή να εξαργυρώσουν τις τραπεζικές επιταγές.

Ενώ το Κράτος αδυνατεί να καταβάλει τις συντάξεις των πολιτών του, δαπανά 20 εκατομμύρια γιά έξοδα του δημοψηφίσματος, άγνωστα δε ποσά για έξοδα προπαγάνδας υπέρ του «Όχι». Το δημοσιοποιηθέν ψηφοδέλτιο είναι αντισυνταγματικό. Πρώτον, διότι αναφέρεται όχι σε εθνικό θέμα, αλλά σε δημοσιονομικό. Και δεύτερον, διότι διατυπούται δολίως για να διευκολύνεται η νοθεία του αποτελέσματος. Το ερώτημα έπρεπε να είναι σαφές και κατανοητό και από τους απλούς πολίτες. Θα έπρεπε, δε, να υπάρχουν δύο χωριστά ψηφοδέλτια. Ένα με το «Ναι» και ένα με το «Όχι», ώστε οι αγράμματοι εκλογείς και οι απλοί πολίτες να μπορούν να εκφρασθούν ασφαλώς σύμφωνα με τη θέλησή τους.

Οι Δήμαρχοι Αθηνών και Θεσσαλονίκης, ο διακεκριμένος καθηγητής κ. Αλιβιζάτος, 74 καθηγητές της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης, ο Πρόεδρος του Εργατικού Κέντρου και πολλές προσωπικότητες επιστημονικού και επαγγελματικού χώρου, τάσσονται υπέρ του «Ναι» για την εξασφάλιση της παραμονής της Ελλάδας στην Ευρωζώνη και το ευρώ. Αντιθέτως το «Όχι» υποστηρίζουν και θέλουν να επιβάλουν οι ακροαριστεροί κατά τον τρόπο που παρενέβαιναν οι Μπολσεβίκοι στις εκλογές των κρατών του Ανατολικού Μπλοκ. Ενώ συνεδρίαζε ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, που είναι ο πρώτος επιστημονικός σύλλογος της χώρας, προκειμένου να αποφασίσει για την ασυνταγματικότητα του δημοψηφίσματος, εισέβαλε μια ομάδα ακροαριστερών και αξίωσε τη διακοπή της συνεδριάσεως. Κατά τα λοιπά, ο κ. Τσίπρας δηλώνει ότι σέβεται τους κανόνες της Δημοκρατίας. Η προσπάθεια της Κυβερνήσεως να επιβάλει στον λαό το «Όχι» διεφάνη και εκ του ότι σε δημόσιο κατάστημα του Υπουργείου Οικονομικών ανηρτήθη πανό μεταξύ των γραφείων των κ.κ. Βαρουφάκη και Σταθάκη, με το σύνθημα «Όχι στη λιτότητα και τον εκβιασμό». Όμως, ποιος εκβιάζει ποιόν;

Μία χώρα αγροτοκτηνοτροφική είναι απαράδεκτο να πληρώνει 80 δισεκατομμύρια για την αγορά κρεάτων από την Γαλλία και την Ολλανδία, αλλά και οπωροκηπευτικών από τις ανατολικές χώρες και την Τουρκία. Το πεντάμηνο της διακυβερνήσεώς της, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εδαπάνησε άφθονα χρήματα σε ταξίδια, αλλά δεν προώθησε ούτε ένα πρόγραμμα για την αύξηση της κρεατοπαραγωγής και των οπωροκηπευτικών. Ο κ. Τσίπρας έχει την εμπειρία του αρχηγού της ΚΝΕ Γαλατσίου και των καταληψιών. Τα περισσότερα άλλα στελέχη του ήσαν πάντοτε στον κομματικό μηχανισμό. Πως είναι δυνατόν να μοχθήσουν τώρα για τη βελτίωση της εθνικής παραγωγής και όχι για την προαγωγή του κόμματος;