Γράφει ο Γιώργος Μπιλλίνης

Δημοσιεύθηκε στο facebook στις 29 Ιουλίου 2015

Στιγμιότυπο από την ταινία Atlas Shrugged που βασίσθηκε στο ομώνυμο επικό μυθιστόρημα της Ayn Rand (1957)

Όποιος επισκεφθεί αυτές τις μέρες τη βιομηχανική περιοχή Οινοφύτων-Σχηματαρίου, θα νιώσει ένα βάρος στο στομάχι και μια απελπισία. Δεκάδες μεγάλες βιομηχανικές μονάδες κι εκατοντάδες μικρότερες, καθώς και βιοτεχνίες που δουλεύουν φασόν, κυριολεκτικά αργούν. Διατηρούν έναν δύο εργαζόμενους στους χώρους τους η καθεμία, ενώ όλοι οι υπόλοιποι έχουν τεθεί σε υποχρεωτική αργία.

Οι περιορισμοί στην κίνηση κεφαλαίων έφεραν απαγορεύσεις εμβασμάτων στο εξωτερικό. Η αδυναμία εξαγωγής κεφαλαίων μοιραία κατέστησε αδύνατη την προμήθεια και εισαγωγή πρώτων υλών. Οπότε οι επιχειρήσεις αργούν, ελλείψει αντικειμένου. Έπαψαν να παράγουν. Ελάχιστες συνεχίζουν να το κάνουν, αλλά έχοντας μειώσει το παραγόμενο προϊόν σε ποσοστά 70-80%. Μόνο οι εξαγωγείς αλουμινοπαραγωγοί δουλεύουν κανονικά, επειδή η πρώτη ύλη τους είναι εγχώρια.

Η επίσκεψη στο χώρο προκαλεί θλίψη. Και προβληματισμό. Για ποιό λόγο αφανίζεται η εναπομείνασα βιομηχανία; Για ποιό λόγο τόσες δεκάδες χιλιάδες εξειδικευμένοι εργαζόμενοι σήμερα κάθονται και αύριο θα είναι απολυμένοι και άνεργοι; Έναντι ποίων ανταλλαγμάτων; Σε τι ωφελήθηκε η χώρα από τις ενέργειες που οδήγησαν σε ελέγχους και περιορισμούς στη διακίνηση κεφαλαίων;

Συντελέστηκε ένα έγκλημα. Η εσωστρέφεια, η ιδεοληψία, η αδυναμία κατανόησης των πολλών, δεν έχει επιτρέψει ακόμη να γίνει κατανοητό το πραγματικό μέγεθος της ζημιάς. Αλλά οι συνέπειες του είναι εδώ και τις υφίσταται ήδη η κοινωνία. Αύριο θα γίνουν περισσότερο εμφανείς. Και θα βάλουν τη ταφόπλακα στην επιβίωση μιας οικονομίας, που είναι ήδη στην εντατική.