Γράφει ο Γεώργιος Κ. Στεφανάκης

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 12 Αυγούστου 2015

Ι. Δημοψήφισμα εἶναι ἡ καθημερινή ἀγωνία τῶν πολιτῶν. Στίς τράπεζες συρρέουν ὥστε, ἀπό τό βιός τους, νά εἰσπράξουν ὅ,τι ἑκάστοτε ἐπιτρέπεται (!). Δέν ἀθροίζονται ἔξω ἀπό τά γραφεῖα «Σύριζα» προς συμπαράσταση (!!).

ΙΙ. Οἱ πλεῖστοι ἔχουν ψηφίσει τήν κυβέρνηση. Τους ἔπεισε ἡ μεσσιανική αὐτοπεποίθηση καί τό χαμόγελο παντοδυναμίας τοῦ ἀρχηγοῦ. Ἀποκαλύπτουν ἤδη πολλοί μέ τρόμο τήν σκηνοθεσία. Κατέρρευσε ἡ ἑλληνική οἰκονομία στό ἑξάμηνο. Κοινῶς, Ἑλλάς και Θεσμοί προβλέπουν ὕφεση 3,3% γιά τό 2015. Ὁ ἀποπληθωρισμός συνεχίζεται γιά 29ο μήνα («Ἑστία» 8.8.15).

Ἀργά οἱ κυβερνῶντες ἐξοικειώνονται πρός στοιχειώδη. Καί δή: Ὅτι ὁ χρόνος τρέχει κατά τοῦ ἀδύνατου. Ὅτι ὅποιος καταρρέει δέν ἀνθίσταται. Ἡ φαντασμαγορική ἀποκάλυψη  σημειολογήθηκε τήν 13.7.15.

Ὁ Ἕλλην πρωθυπουργός ἐμφανίσθηκε πρός διαπραγμάτευση μέ τράπεζες χωρίς εὐρώ. Κατ’ ἀνάγκη κλειστές (!!!). Ὁ κ. Hollande ἔφυγε μέ ἐνισχυμένο κύρος. Ἀνεκηρύχθη εὐρωζωνικός ἰσορροπιστής. Ἡ κ. Merkel φόρεσε, ἀδαπάνως, φωτοστέφανο κατανόησης. Ἡ Ἑλλάς, ὅμως, ἁπλῶς ἀνέβαλε τήν κατ’ αὐτῆς κρίσιμη διαπίστωση. Ὅτι, δηλαδή, ἀδυνατεῖ νά προσαρμοσθεῖ στήν Εὐρωζώνη. Τό ἑλληνικοῦ ἐνδιαφέροντος τμῆμα (τῆς ἀπόφασης) ὑπῆρξε ἀμιγῶς ἀναβλητικό. Ἀποφασίσθηκε, ἔναρξη πρόσθετων διαπραγματεύσεων ὥστε νά ἐπανενταχθοῦμε – εἰ δυνατόν – στήν Εὐρωζώνη. Οὐδέν πέραν αὐτοῦ.

ΙΙΙ. Ἡ στήλη ἔχει τονίσει κατ’ ἐπανάληψη. Ἡ ἔξοδος ἀπό τήν Εὐρωζώνη ἐπέρχεται ὡς συνέπεια διαπίστωσης. Μόλις, δηλαδή, διαπιστωθεῖ πώς κάποια χώρα ἀδυνατεῖ νά ἐξεύρει τά ἀναγκαῖα εὐρώ. Ὅ,τι δηλαδή μᾶς συνέβη. Εὐρώ ἀναγκαῖα δέν διαθέτουμε. Οὐδείς μᾶς ὀφείλει. Τό πρόγραμμα διάσωσής μας ἔχει λήξει ἀπό 30.6.15. De facto, λοιπόν, εἴμεθα χωρίς εὐρώ. Ἄρα καί ἐκτός τῆς Ζώνης του.

Φροντίσαμε τήν καταστροφή μας νά καταστήσουμε (καί) πασίγνωστη. Κλείσαμε τίς τράπεζες, πού ἀδυνατοῦν νά ἐπιστρέψουν τά χρήματα τῶν καταθετῶν τους. Ἀνοίξαμε ὅμως – προώρως – τό χρηματιστήριο. Ἀκτινογραφήθηκε, ἔτσι, ἡ τραπεζική κατάρρευση (!!!).

Παραβλέφθηκαν καί πάλι στοιχειώδη: Ἡ χρηματιστηριακή πτώση εἶναι –πάντα– τό μισό τῆς ἀνόδου. Ἀπό τό 100 στό 50, ἡ πτώση ἰσοδυναμεῖ πρός 50%. Ἐπάνοδος, ὅμως, στό 100 προϋποθέτει αὔξηση τοῦ «50» κατά 100% (!!!).

Ἄρα οἱ τράπεζες δύσκολα θά ἐπανέλθουν στις πρό «ἀργίας» τιμές (!!!). Δυσκολοτέρα καταθέτες θα ἐπιστρέψουν σέ τράπεζες πού κήρυξαν παύση πληρωμῶν. Ὀδυνηρότατο, ἔτσι, καθίσταται τό ζήτημα τοῦ κόστους χρηματοδότησης τῆς οἰκονομίας ἀπό τράπεζες χωρίς καταθέτες. Ἡ Ἑλλάς κατρακυλᾶ.

IV. Κατ’ εὐφημισμό ἡ κυβέρνηση μιλᾶ γιά διαπραγμάτευση νέου μνημονίου. Ἡ Ἑλλάς, σήμερα, βρίσκεται – οὐσιαστικά – ἐκτός Εὐρωζώνης. Οἱ ἀγορές ἔχουν προεξοφλήσει τό πρόβλημα. Ἄρα ἡ Ἑλλάς στερεῖται διαπραγματευτικῆς δύναμης. Θά ὑπογράψει, ἀσφαλῶς, ὅ,τι τῆς ἀξιωθεῖ (!!!). Ἄλλως θά μείνει μόνη καί ἐκτός (!!!). Ἀκόμη καί τό Podemos ἔχει ἀπομακρυνθεῖ. Γίναμε στόν Νότο ἡ Ἰφιγένεια ἐν Αὐλίδι. Χωρίς διέξοδο, δηλαδή, ἐν Ταύροις. Δέν ἀλλάξαμε την πορεία τῆς Εὐρώπης. Αὐτή μᾶς στραμπούλιξε.

V. Πέτυχε, ὁ Σύριζα, τό ἀνεπανάληπτο. Ταχύτατα διέλυσε τό πιστωτικό σύστημα. Κατέστησε τήν οἰκονομία πολεμόπληκτη. Αὐτό… δίχως πόλεμο (!). Μ’ ὅλον τοῦτο πρωτεύει ὁ κ. Τσίπρας, δημοσκοπικά. Ἔκδηλη, λοιπόν, ἡ ἀνεπάρκεια τῆς Ἀντιπολίτευσης, μάλιστα τῆς Ἀξιωματικῆς. Μετέχει τῶν συζητήσεων τῆς Βουλῆς. Μισο-ἀνεκδοτολογεῖ. Ἐνισχύει, κατ’ ἀποτέλεσμα, τόν κ. Τσίπρα.

VI. Ὅ,τι ἀπαιτεῖται εἶναι ἕνα: Μελέτη οἰκονομική και φερέγγυα. Ἐκεῖ νά ἀναλύεται τί στοίχισαν στην Ἑλλάδα οἱ ἡμέρες τοῦ Σύριζα. Κυρίως, τό κόστος τῶν νέων μέτρων γιά κάθε Ἕλληνα συνταξιοῦχο και ἐργαζόμενο. Ἔτσι κάθε ψηφοφόρος τοῦ Σύριζα να ἐκτιμήσει πόσο τοῦ κόστισε ἡ ἐπιλογή του.

Καί ἄν αὐτό τοῦ ἄρεσε, ἄς τόν ξαναψηφίσει.