Εφημερίδα Εστία στις 4 Σεπτεμβρίου 2015 

Ἕξι στούς δέκα πολίτες φαίνεται ὅτι προτιμοῦν, σύμφωνα μέ τίς δημοσκοπήσεις, τόν σχηματισμό μιᾶς κυβερνήσεως συνεργασίας μετά τίς ἐκλογές. Δίνουν ἔτσι καταλυτική ἀπάντηση στόν κ. Τσίπρα, ὁ ὁποῖος θεώρησε ὅτι οἱ νέες ἐκλογές στίς ὁποῖες ἐνέπλεξε – ὡς μη ὄφειλε – τόν τόπο, θά ἦταν ἕνας περίπατος γιά αὐτόν και ὅτι θά μποροῦσε νά ἐξασφαλίσει ἀκόμη καί τήν αὐτοδυναμία. Μέ τά σημερινά δεδομένα κάτι τέτοιο φαίνεται σχεδόν ἀδύνατον νά συμβεῖ. 

Ὅμως αὐτό πού δέν ἔχει ξεκαθαρισθεῖ ἀπό τίς δημοσκοπήσεις εἶναι τί εἴδους συνεργασία προτιμοῦν οἱ ψηφοφόροι. Συνεργασία τοῦ Σύριζα μέ τό Ποτάμι καί το ΠΑΣΟΚ, ἤ μεγάλο κυβερνητικό συνασπισμό ὁ ὁποῖος νά περιλαμβάνει καί τήν Νέα Δημοκρατία; Φρονοῦμε ὅτι κάθε σκεπτόμενος Ἕλλην πού θέλει τό καλό τοῦ τόπου του προτιμᾶ τό δεύτερο. Διότι ἐπί τέλους, ἡ χώρα πρέπει νά κυβερνηθεῖ πέρα καί πάνω ἀπό τίς στεῖρες κομματικές ἀντιπαραθέσεις. 

Μέ δεδομένη λοιπόν τήν βούληση τῆς πλειονότητος τῶν πολιτῶν νά ὑπάρξει συναίνεσις μετά τίς ἐκλογές, θεωροῦμε ὅτι αὐτός πού θά κερδίσει τό ἐκλογικό παιγνίδι εἶναι ἐκεῖνος πού θά ἐπενδύσει ἀπό τώρα στην μετεκλογική συναίνεση. Ἤδη τό γεγονός ὅτι ὁ Σύριζα ἔχει χάσει τήν δυναμική πού ὑποτίθεται ὅτι εἶχε ὅταν ἐλήφθη ἡ ἀπόφασις τῆς προσφυγῆς στίς κάλπες, ἀποδίδεται στό γεγονός ὅτι μέ τόν διχαστικό λόγο του ἐπενδύει στήν πόλωση καί ὄχι στήν συναίνεση. 

Ὁ κ. Τσίπρας ἐπιμένει νά διατυμπανίζει ὅτι ἀποκλείει τόν μεγάλο συνασπισμό καί κάθε σύμπραξη μέ την Νέα Δημοκρατία, τήν ὁποία ἀποκαλεῖ «παλαιό» και «μνημονιακό» κόμμα. Ὅμως ὅταν τό λέει αὐτό, φαίνεταινά μήν ἀντιλαμβάνεται ὅτι καί τό δικό του κόμμα, πέραν τοῦ ὅτι εἶναι ἀναχρονιστικό, ἔχει καταστεῖ καί μνημονιακό. Καί ὅτι ἀκούγεται μᾶλλον ἀστεῖο νά κατηγορεῖ τούς ἄλλους ὡς μνημονιακούς, ὅταν ὁ ἴδιος ἔχει ὑπογράψει πολύ χειρότερο μνημόνιο. 

Δύσκολα πείθει τήν κοινή γνώμη μέ τήν ρητορική αὐτή ὁ κ. Τσίπρας. Ὄχι μόνο λόγω τοῦ μνημονίου, ἀλλά καί λόγω τῆς ἐμμονῆς του νά ἀποκλείει συνεργασίες και δή ἐκείνην πού θά ἦταν ἡ πλέον ἐνδεδειγμένη στήν παροῦσα συγκυρία. Δηλαδή νά βάλουν τά κόμματα στην ἄκρη τίς διαφορές τους καί νά προσπαθήσουν ἀπό κοινοῦ νά ἀπεμπλέξουν τήν χώρα ἀπό τήν κρίση. Ὅ,τι ἔγινε με τήν ὑπερψήφιση τοῦ μνημονίου ἀπό 222 βουλευτές, την ὁποία ἐπικρότησαν οἱ πολίτες. 

Ἐνόσω λοιπόν ὁ πρόεδρος τοῦ Σύριζα ἀποκηρύττει τίς μετεκλογικές συνεργασίες καί τήν συναίνεση, την ὁποία ἐν τούτοις ἐπιθυμεῖ ἡ πλειονότης τῶν πολιτῶν, ἡ καλύτερη ἀπάντησις πού μπορεῖ νά δώσει ἡ Νέα Δημοκρατία εἶναι νά διακηρύξει ὡς κύριο στόχο της τήν ἐπίτευξη μετεκλογικῆς συναινέσεως. Νά μή διστάσει ἀκόμη καί νά προσδιορίσει τό εἶδος τῆς κυβερνητικῆς συμπράξεως πού θά ἤθελε νά δεῖ μετά τίς ἐκλογές, προτείνοντας ἐνδεχομένως καί πρόσωπα. 

Ἄν τό τολμήσει αὐτό ὁ κ. Μεϊμαράκης, μπορεῖ να εἶναι ἡ συνταγή νίκης τῆς Νέας Δημοκρατίας στις ἐκλογές τῆς 20ῆς Σεπτεμβρίου. Ἤδη οἱ δηλώσεις του εἶναι πρός αὐτή τήν κατεύθυνση. Ἀντί ὅμως νά ἐμφανίζεται ὡς ὑποψήφιος Πρωθυπουργός, ἄς προτάξει τόν συναινετικό ρόλο τοῦ ἰδίου καί τοῦ κόμματός του στό μετεκλογικό τοπίο, πού ἔρχεται σέ πλήρη σύμπνοια μέ τίς ἐπιθυμίες τῆς κοινῆς γνώμης. Ἔτσι μπορεῖ τελικῶς νά ἔλθει ἡ μεγάλη ἀνατροπή. 

                                                                                                                                                                                                                   Ζ.