Γράφει ο Τηλέμαχος Μαράτος*

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 19 Σεπτεμβρίου 2015

Πασίγνωστο (σχεδόν) το ανέκδοτο όπου ο Ναπολέων μετά την κατάληψη της Τουλόν από τους νομιμόφρονες, μαζί με τους Άγγλους και Ισπανούς, έκανε παρατηρήσεις, στον τοπικό κυβερνήτη, γιατί δεν τον χαιρέτισε με τις κανονικές κανονιές. «Υπάρχουν δεκατρείς λόγοι, Συνταγματάρχα μου… Πρώτον, δεν είχαμε μπαρούτι…» «Οι άλλοι δώδεκα περιττεύουν…» Απήντησε ο δαιμόνιος Βοναπάρτης. Ως μικρή υποσημείωση θα υποσημειώσω ότι η αντι-Βοναπαρτική ταπεινότης μου αμφιβάλλει αν συνέβη τέτοιο πράγμα. Πρώτον διότι ο Βοναπάρτης ήταν μόλις Συνταγματάρχης του πυροβολικού, τότε, και είναι αμφίβολο αν εδικαιούτο κανονιοβολισμών. Εξ άλλου οι επαναστάτες είχαν αρκετό μπαρούτι για να κανονιοβολούν, αδιακρίτως, τον πληθυσμό στους δρόμους που έφευγε πανικόβλητος από τους «απελευθερωτές».

Παρά ταύτα το ανέκδοτο δείχνει την διαχρονική επιβίωση του δόγματος της Λογικής που έμεινε γνωστό ως «Το ξυράφι του Occam», από τον Άγγλο φιλόσοφο Μοναχό του 14^ου αιώνα. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεως, σπεύδω να προσθέσω ότι το κείμενο αυτό έχει άμεση σχέση με τις αυριανές εκλογές.

Το «ξυράφι του Occam» – με λίγα απλά λόγια λέει ότι: εάν μία εξήγηση, ή αιτία, είναι επαρκής, οι επόμενες περιττεύουν. Ιδιαιτέρως χρήσιμη στην αστροφυσική, έχει αναφερθεί από τον Αϊνστάιν, τον Hawking και άλλους. Στην σημερινή μας κατάσταση δεν είναι «τραβηγμένη» η παρομοίωση της ανησυχίας του πληθυσμού της Ελλάδος (όπως στην Τουλόν) από τον φόβο της αλώσεως της εξουσίας από τους «ελευθερωτές» του λαού, που ετοιμάζονται πάλι να «ματώσουν», μετά από πολύωρη εγκατάσταση στις καρέκλες. Υπουργείων και καφενείων. Πράγματι λοιπόν, οι αιτίες και οι λύσεις είναι πολύπλοκες. Ήδη αναλίσκονται σοφοί εγκέφαλοι σε πολύωρες συζητήσεις και ματώνουν τις καρέκλες των τηλεοπτικών στούντιο. Αλλά η λύση είναι μία και απλή. Πρέπει, προ παντός, να αφαιρεθεί από την «σκακιέρα» η πιθανότητα να αναλάβει την εξουσία ο Τσίπρας με όλη την παρέα – τους συγγενείς και φίλους του.

Αυτό το «τσούρμο» (κατά τον χαρακτηρισμό επιφανούς στελέχους τους) έχει μακρά ιστορία. Είναι ένα μπουμπούκι που άνθισε στην κοπριά της διαπλοκής και της διαφθοράς της εργολαβίας δημοσίων έργων. Είναι στο βιολογικό τους DNA και ξαναπαρουσιάζεται θρασύτατα μέσα στην βεβαιότητα της αριστερής ατιμωρησίας. Γιατροί που συνελήφθησαν με το φακελάκι στο χέρι επανέκτησαν τις θέσεις τους, άλλοι επίορκοι που πήραν θέσεις με πλαστά πιστοποιητικά είναι πάλι εκεί, η χώρα γέμισε από καταδίκους που βγαίνουν με επαναληπτικές άδειες και προχωρούν στην επόμενη ληστεία ή φόνο. (Η ιδέα της ισόβιας καθείρξεως ήταν ακατανόητη στον τελευταίο Υπουργό «Δικαιοσύνης» – ασχέτως κακουργήματος.)

Υπουργοί μεταφερόμενοι από κόμμα σε κόμμα, σαν  λαγωνικά στον ντόρο της εξουσίας – και της «λέφας» – , πρωταγωνιστούν σε κομπίνες που τους απέφεραν εκατομμύρια. Με απίστευτο θράσος έκαναν συμβόλαια με υπογεγραμμένη την αμοιβή τους, προκαταβολικώς (ως ποσοστό), όταν η εκδίκαση μιας υποθέσεως εξηρτάτο από αυτούς τους ίδιους!!! Αυτού του είδους η διαφθορά δεν είναι πρωτοφανής. Είναι μάλιστα συνηθέστατη σε τριτοκοσμικές χώρες. Είναι όμως πιστεύω απίστευτη και πρωτοφανής όταν σημειώνεται σε επίσημο έγγραφο συμφωνητικό!

Από τις «σημαίες» της καθάρσεως της κοινωνίας από τον Τσίπρα είναι το κυνήγι της φοροδιαφυγής. Τώρα όμως βγαίνουν στο φως περιπτώσεις «αποφυγής» δηλώσεων εκατομμυρίων που πανικόβλητοι προσπαθούν να αποβάλλουν σαν λεκέ που τους βρώμισε το μανίκι.

Προ ημερών, σε μία συζήτηση, φίλος με προκάλεσε με την ερώτηση εάν γνωρίζω βιομήχανο, ή μεγάλο οικονομικό παράγοντα που να μην είναι… κομμουνιστής! Με λίγους προσδιορισμούς παραδέχτηκα με έκπληξη ότι – και εάν δεν είναι – πάντως, σχεδόν όλοι κέρδισαν – και κερδίζουν – τεράστια ποσά από την διαπλοκή τους με ανατολικές χώρες, της πρώην ΕΣΣΔ. Πράγματι, από ταξίδια σε χώρες του «υπαρκτού» γνωρίζω, προσωπικώς, ότι οι κομμουνιστές ήταν ιδιαιτέρως ευάλωτοι σε πειρασμούς. Σε όλα τα επίπεδα.

Η παρουσία του Τσίπρα στο Μέγαρο Μαξίμου είναι – κατά την έκφραση του – πράγματι «παρά φύσιν». Ο άνθρωπος αυτός είναι – εκ των πραγμάτων – βέβαιο ότι δεν έχει στοιχειώδη γνώση της πραγματικότητος. Που να την βρει όταν σε όλη την διάρκεια της ζωής του – μέχρι προσφάτως – δεν είχε επαφή με καμία ξένη γλώσσα. Από πού καταλάβαινε τι γίνεται στον κόσμο; Όταν επέλεξε την ώρα που έπεφτε το «τείχος του Βερολίνου», την ώρα που άλλαξε ο Χάρτης του Κόσμου, για να εγγραφεί στην… ΚΝΕ! Αχ, Μέντορα, τι του ‘κανες! Κοιμόσουνα;

Δεν μπορεί να συγκρατηθεί και σε πρώτη ευκαιρία ονειρεύεται «ρωγμές» στην Ευρώπη (που αυτός προκάλεσε) και αλλαγή του Κόσμου!

Είναι λοιπόν απαραίτητο, πριν από οποιαδήποτε άλλη λύση των προβλημάτων μας, ως προϋπόθεση, να εξασφαλισθεί ότι ο Τσίπρας δεν θα βγει πρώτο κόμμα και δεν θα υφαρπάξει τις πενήντα έδρες – που ο ίδιος χαρακτήριζε κλοπή – και έτσι θα επιστρέψει στη ανευθυνότητα και τα ψέματα της φωνασκίας. Που γνωρίζει και απολαμβάνει.

Μία λύση και απλή. Οι άλλες θα συζητηθούν, με την ησυχία μας. Όση μας αφήσουν οι ντουντούκες. Μία Ιρανική παροιμία λέει: «Το καραβάνι προχωράει –μολονότι οι σκύλοι γαυγίζουν…»

*Πλοίαρχος Ε.Ν., συγγραφέας