Εφημερίδα Εστία στις 3 Νοεμβρίου 2015

Ὅταν πρό 5,5 ἐτῶν ἦλθε γιά πρώτη φορά στην Ἑλλάδα ἡ συσταθεῖσα τότε τρόϊκα, ὑπέδειξε ἕνα πολύ συγκεκριμένο μεῖγμα πολιτικῆς. Στόχος ἦταν νά μειωθοῦν τά τεράστια δημοσιονομικά ἐλλείμματα, ἡ δέ τρόϊκα πρότεινε αὐτός νά ἐπιτευχθεῖ κατά τά 2/3 μέ περιορισμό τῶν δημοσίων δαπανῶν και κατά τό 1/3 μέ αὔξηση τῶν φορολογικῶν ἐσόδων.

Ἡ ἀναλογία αὐτή ἐθεωρεῖτο ἐνδεδειγμένη, ὥστε νά ἀποφευχθεῖ ἡ ὕφεσις στήν ὁποία θά ὁδηγοῦσε ἡ τυχόν μεγαλύτερη αὔξησις τῶν φόρων. Ἡ λεγόμενη «tax induced recession».

Ὅμως ἡ Ἑλλάς εἶχε τότε τήν ἀτυχία νά κυβερνᾶται ἀπό τό ΠΑΣΟΚ, τό ὁποῖο, ὅπως ἔλεγαν χαρακτηριστικά τά στελέχη του, δέν ἔπρεπε νά χάσει τόν «σοσιαλιστικό» χαρακτήρα του. Ἔτσι, ἡ Κυβέρνησις Παπανδρέου ἀπέρριψε τίς «νεοφιλελεύθερες» προτάσεις τῆς τρόϊκα καί ἀκολούθησε τήν σοσιαλιστική πεπατημένη. Ἀντέστρεψε την προταθεῖσα ἀναλογία καί προσπάθησε νά περιορίσει τά ἐλλείμματα κατά 2/3 μέ φόρους καί κατά μόλις 1/3 μέ περικοπές δαπανῶν. Ἔτσι ἔφερε τήν μεγαλύτερη ὕφεση ὅλων τῶν ἐποχῶν: -7%.

Τότε ὁ κ. Σαμαρᾶς προειδοποίησε γιά αὐτό πού θά συνέβαινε μέ τόν πλέον εὔστοχο τρόπο. Μίλησε γιά «κυκλικό ἔλλειμμα». Ὅτι δηλαδή, ἡ αὔξησις τῶν φόρων θά ἐνέτεινε τήν ὕφεση καί τελικῶς θά ὁδηγοῦσε σέ μείωση τῶν φορολογικῶν ἐσόδων καί σε αὔξηση τοῦ ἐλλείμματος. Ὅμως ὅταν ἀνῆλθε ὁ ἴδιος στήν ἐξουσία, δέν ἦταν τόσο συνεπής πρός τά ὅσα ἔλεγε ὡς ἀντιπολίτευσις καί συνέχισε τήν πολιτική τῆς ὑπερφορολογήσεως. Πάντως ἐκεῖνος κατόρθωσε νά μηδενίσει τό ἔλλειμμα.

Ἀπό τόν Ἰανουάριο τοῦ 2015, πού ὁ τόπος κυβερνᾶται πλέον ἀπό τόν Σύριζα, τό κυρίαρχο στοιχεῖο τῆς οἰκονομικῆς πολιτικῆς εἶναι καί πάλι οἱ φόροι. Οἱ σοσιαλιστές μόνον αὐτό γνωρίζουν. Νομίζουν ὅτι ἄν φορολογήσουν τούς «πλουσίους», τά χρήματα θά ἔλθουν στούς φτωχούς καί θά ὑπάρξει ἀνάπτυξις. Ἔτσι, αὐξάνουν τούς φορολογικούς συντελεστές σέ κάθε τί πού ὑποτίθεται ὅτι θίγει τους εὐπόρους: Ἐπιχειρηματικά κέρδη, εἰσοδήματα, ἀκίνητη περιουσία, αὐτοκίνητα, εἴδη πολυτελείας, ἀκόμη καί στήν ἰδιωτική ἐκπαίδευση!

Αὐτό πού δυσκολεύονται νά ἀντιληφθοῦν εἶναι πώς ἔτσι καταδικάζουν τήν οἰκονομία σέ νέο κύκλο ὑφέσεως. Λίγοι ἔχουν συνειδητοποιήσει πώς ὁ κύριος λόγος γιά τόν ὁποῖο βυθίσθηκε ἡ ἑλληνική οἰκονομία σέ τόσο βαθειά ὕφεση ἐπί Κυβερνήσεως Παπανδρέου, ἦταν διότι δέν εἰσακούσθηκαν οἱ ἀρχικές προτάσεις τῆς τρόϊκα περί τῆς ἀναλογίας φόρων καί περικοπῆς δαπανῶν, καί αὐξήθηκαν δυσανάλογα οἱ φόροι. Καί ὅτι ἐν τέλει ἐφαρμόσθηκε ὄχι «νεοφιλελεύθερη», ἀλλά σοσιαλιστική πολιτική.

Τό ἴδιο λάθος λοιπόν, ἐπαναλαμβάνεται καί σήμερα. Μέ τήν διαφορά ὅτι τώρα λαμβάνει διαστάσεις ἐγκλήματος κατά τῆς οἰκονομίας, ἀφοῦ αὐτή ὁδηγεῖται σέ πνιγμό τήν στιγμή πού εἶχε ἀρχίσει κάπως νά ἀναπνέει. Ἡ Κυβέρνησις Σαμαρᾶ τῆς εἶχε δώσει τίς πρῶτες ἀνάσες καί ἦταν ἕτοιμη νά εἰσέλθει σέ ρυθμό ἀναπτύξεως. Ἀλλά ἦλθε ἡ ἀριστερή Κυβέρνησις Τσίπρα νά τήν ἀποτελειώσει. Οἱ φόροι πνίγουν την οἰκονομία καί δέν τήν ἀφήνουν νά ἀνασάνει…

Ζ.