Γράφει ο Αθανάσιος Χ. Παπανδρόπουλος*

Δημοσιεύθηκε στο kourdistoportocali.com στις 7 Δεκεμβρίου 2015

Στην πελατειακή Ελλάδα το κράτος εξελίσσεται, από προστάτης της δημοκρατίας, στον πιο ανάλγητο βιαστή της. Και μη χειρότερα…

Όταν υπάρχουν κρίσεις που πλήττουν την οικονομία και την ανοικτή κοινωνία, ακόμα και οι πιο ακραίοι φιλελεύθεροι αναγνωρίζουν ότι το κράτος πρέπει να παίξει μείζονα ρόλο κυματοθραύστη των κινδύνων που απειλούν την δημοκρατία. Στην Ελλάδα, ωστόσο, η μη μεταρρύθμιση του συντεχνιακού κράτους, η λογική του οποίου έγκειται στο να εξυπηρετούνται οι άνθρωποί του και όχι οι πολίτες, αποτελεί πολλαπλασιαστή αβεβαιοτήτων για την δημοκρατία, η οποία, επιπροσθέτως, πλήττεται και από το απαράδεκτο εγχώριο πολιτικό πελατειακό σύστημα.

Στο πλαίσιο αυτής της οδυνηρής για μιαν ανοικτή(;) κοινωνία πραγματικότητας, ο συνδικαλισμός στηρίζεται στους κρατικοδίαιτους εργαζομένους, οι οποίοι, με την σειρά τους, είναι ταυτοχρόνως προϊόντα και παραγωγοί του πολιτικού πελατειακού συστήματος. Παρατηρούνται, έτσι, δύο πολύ σοβαρά φαινόμενα, που είναι η πτώση της οικονομικής ανταγωνιστικότητας και η υπερ-διοίκηση μιας υπο-κυβερνώμενης χώρας, στην οποίαν οι μεγάλες κοινωνικές ανισότητες προκύπτουν από το συντεχνιακό κράτος.

Όσο για τα ποσοτικά στοιχεία, που επιβεβαιώνουν την μη αμφισβητήσιμη άποψή μας, είναι εντυπωσιακά. Από το 1990 έως και το 2009, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο, υπό διάφορες σχέσεις εργασίας, αυξήθηκαν κατά 39%, με αποτέλεσμα η άνοδος αυτή να οδηγήσει σε πτώση της ποιότητας των παρεχομένων υπηρεσιών. Αρκεί να λάβουμε υπ` όψιν μας ότι στον χώρο της δημόσιας παιδείας δημιουργήθηκαν την ίδια περίοδο περί τις 27.000 νέες θέσεις εργασίας, την στιγμή που ο μαθητικός πληθυσμός μειώθηκε κατά 23% και πλέον. Στην δημόσια τάξη, η απασχόληση αστυνομικών και άλλων εργαζομένων αυξήθηκε σε ποσοστό 26%, οι ώρες εργασίες μειώθηκαν εβδομαδιαίως από 42 σε 38 και η εγκληματικότητα παρουσίασε άνοδο 53%. Επίσης, οι υπάλληλοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης αυξήθηκαν κατά 30%, ενώ οι παρεχόμενες υπηρεσίες της παραμένουν απελπιστικά ανεπαρκείς.

Όλα αυτά τα ποσοτικά στοιχεία, αλλά και το κόστος του δημοσίου τομέα που είναι από τα υψηλότερα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, με ποσοστό συμμετοχής στο Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν άνω του 50% έως το 2009, καταλήγουν σε μια θεμελιώδη συμπερασματική διαπίστωση: το συντεχνιακό κράτος είναι ο μεγάλος εχθρός της δημοκρατίας μας και η ισχυρότερη τροχοπέδη της οικονομίας. Αν δε λάβουμε υπ` όψιν μας και τις κατά καιρούς απειλητικές δηλώσεις και εκδηλώσεις δημοσίων φορέων κατά της ανοικτής κοινωνίας, τότε το συντεχνιακό κράτος είναι στην χώρα μας και ένα απίστευτο εκκολαπτήριο τρομοκρατικής ιδεολογίας και τρομοκρατών. Με βάση, δηλαδή, την πολιτική επιστημονική θεωρία, το συντεχνιακό κράτος είναι στην ουσία και φασιστικό.

Συνιστά έτσι καίρια απειλή για τα δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών αυτής της χώρας, οι οποίοι πλέον ούτε αντιδρούν στις αυθαιρεσίες του αλλά ούτε και πιέζουν τους εκπροσώπους της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας να αντιδράσουν τουλάχιστον αυτοί. Μέχρι πότε, όμως, θα είναι ανεκτή η κατάσταση αυτή; Μέχρι πότε, δηλαδή, το συντεχνιακό κράτος θα σέρνεται στον αντιδημοκρατικό δρόμο του, παρασύροντας σε αυτόν τα πιο δυνατά και ζωντανά στοιχεία μιας καταρρέουσας κοινωνίας; Μεχρι ποτε επιορκοι δημοσιοι υπαλληλοι οι οποιοι οπως αποκαλυφθηκε,εχουν στειλει στο εξωτερικο πανω απο 1,6 δις ευρω θα παραμενουν ανενοχλητοι; Εως ποτε η διαπλοκη θα οριζει πως πρεπει να λειτουργει η ελληνικη οικονομια και προς ποιων οφελος; Η χωρα κυριολεκτικα βουλιαζει στη διαφθορα ,στην πελατειακη λασπη και στην ασυναρτησια.

Υπερβολές, θα πουν ορισμένοι. Ας ρίξουν μια ματιά στην πραγματικότητα που τους περιβάλλει. Το όλο σκηνικό μιλάει από μόνο του.

*Επίτιμος Διεθνής Πρόεδρος Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων

Πηγή: kourdistoportocali.com