Γράφει ο Θάνος Τζήμερος

Η διαχρονική πατέντα για να κρύβουμε κάτω από το χαλί τη χαμηλή ανταγωνιστικότητα όλων των κλάδων της Οικονομίας μας είναι οι δασμοί (και παλαιότερα η υποτίμηση του νομίσματος). Τι είναι ο δασμός; Φόρος! Και μάλιστα το χειρότερο είδος φόρου: φόρος υπέρ τρίτων.

Μπορείς να αγοράσεις από μια χώρα του εξωτερικού ένα προϊόν με 10 ευρώ. Και μετά μια άλλη χώρα καταφέρνει και το παράγει με 8 ευρώ και μετά μια άλλη με 7 ευρώ. Τι θα έπρεπε να κάνει μια φιλολαϊκή κυβέρνηση που ενδιαφέρεται για την αγοραστική δύναμη των πολιτών της; Να σου δώσει τη δυνατότητα να το αγοράσεις με 10, μετά με 8 και μετά με 7 ευρώ. Όμως το αντίστοιχο προϊόν όταν παράγεται στην Ελλάδα κοστίζει 15 ευρώ. Τι θα έπρεπε να κάνει μια σοβαρή κυβέρνηση που ενδιαφέρεται για την αγοραστική δύναμη των πολιτών της; Να πει σε αυτούς που το παράγουν με 15 ευρώ: Δεν είστε ανταγωνιστικοί. Βρείτε τι φταίει και διορθώστε το. Κι αν διαπιστώσετε ότι τα κάνετε όλα τέλεια κι ότι είστε ακριβοί διότι το κόστος κάποιων συντελεστών παραγωγής είναι ανελαστικό, αλλάξτε προϊόν για να γίνετε ανταγωνιστικοί σε παγκόσμιο επίπεδο, ή ανεβάστε πολύ την ποιότητα, ώστε και με 15 ευρώ να βρείτε κάποιο κοινό.

Τι κάνει όμως μια λαϊκίστικη κυβέρνηση που αγοράζει ψήφους; Συνεννοείται με τη συντεχνία που παράγει το προϊόν των 15 ευρώ και βάζει δασμούς στα εισαγόμενα ώστε η τιμή τους να καταλήξει μεγαλύτερη. Έτσι το ελληνικό κάνει 15 ευρώ και το εισαγόμενο φτάνει στα 16. Άρα ο καταναλωτής που θα μπορούσε να το προμηθευθεί με 7 ευρώ, αγοράζει τελικά το ελληνικό πληρώνοντας 8 ευρώ επιπλέον. Όμως οι σοσιαλιστές απατεώνες δεν το λεν έτσι. Αυτή τη συγκαλυμμένη φορομπηχτική πολιτική την ονομάζουν στήριξη της ελληνικής παραγωγής. Και το κάνουν σε όλους τους κλάδους, όλων των τομέων της Οικονομίας. Ο πολίτης επειδή είναι ταυτόχρονα και παραγωγός και καταναλωτής αισθάνεται ότι η κυβέρνηση τον στηρίζει όταν με αυτή την πατέντα τον βοηθάει να πουλάει τα δικά του προϊόντα απομυζώντας το εισόδημα των άλλων. Δεν αντιλαμβάνεται ότι ταυτόχρονα και οι άλλοι απομυζούν το δικό του εισόδημα.

Το μόνο αποτέλεσμα του κρατικού προστατευτισμού είναι η ανταγωνιστικότητα της χώρας να πέφτει συνεχώς, οι άλλες χώρες να μας προσπερνούνε στα πάντα και να γινόμαστε μια χώρα φτωχών καταναλωτών και μη αποδοτικών παραγωγών που ο ένας έχει συνέχεια το χέρι στην τσέπη του άλλου, και ζητάει από την κυβέρνηση να του δώσει το δικαίωμα να τραβήξει περισσότερα λεφτά από αυτή την τσέπη που είναι ήδη στεγνωμένη. Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη σοφία για να καταλάβεις πού καταλήγει πάντα αυτό το μοντέλο.

* Ο Θάνος Τζήμερος είναι επιχειρηματίας, πρώην πρόεδρος της «Δημιουργίας Ξανά»