Γράφει ο Ιπποκράτης Χατζηαγγελίδης

Δημοσιεύθηκε στις 27 Οκτωβρίου 2013

Ανεξαρτήτως της ιστορικής διαστάσεως του προβλήματος, ο αντιδυτικισμός ήταν και παραμένει η πραγματική πολιτική ασθένεια της κοινωνίας μας, από κάθε άποψη. Η ελληνική κοινωνία αρνείται να ενταχθεί με θετικό/δημιουργικό τρόπο στον δυτικό κόσμο, πλην μιμείται κάθε συμπεριφορά του η οποία την εξυπηρετεί και τη συμφέρει.

Έτσι, αντιγράφουμε καταναλωτικά πρότυπα και συμπεριφορές των δυτικών, χωρίς να έχουμε το ανάλογο παραγωγικό υπόβαθρο και γενικώς χωρίς η νοοτροπία μας να αντέχει την διαχείριση ενός τέτοιου τρόπου ζωής.

Ενώ είμαστε μια – εκ φύσεως – ναυτική δύναμη και – είτε μας αρέσει, είτε όχι – η γεωπολιτική μας θέση μας υποχρεώνει σε συμμαχία με τις ναυτικές δυνάμεις, δηλαδή με τη δυτική συμμαχία, συνεχίζουμε να πιστεύουμε σε ανύπαρκτες και αστήρικτες γεωπολιτικώς συμμαχίες με τη Ρωσία και λοιπές αντιδυτικές χώρες.

Παρά την οικονομική και κοινωνική μας υστέρηση, επιτύχαμε να ενσωματώσουμε κοινοβουλευτικούς θεσμούς ήδη από τον 19ο αιώνα, όταν ακόμη και η Δύση δεν είχε ολοκληρώσει τον αστικό της μετασχηματισμό σε πολιτικό επίπεδο. Παρά ταύτα, συνεχίζουμε να πιστεύουμε σε συμπόρευση και συνεργασία με χώρες (π.χ. Ρωσία) οι οποίες ακόμη δεν έχουν ανακαλύψει τη δημοκρατία και τα ατομικά δικαιώματα.

Ο πραγματικός διχασμός, τον οποίο η χώρα βιώνει ήδη από την ανεξαρτησία της, είναι αυτός μεταξύ της αρχέγονης ανάγκης μας για πολιτισμό και ορθολογισμό και της επίκτητης ροπής μας προς τον μεσσιανισμό, τον μυστικισμό της θρησκοληψίας και την συνεπαγόμενη συνομωσιολογική ερμηνεία της ιστορίας και των πολιτικών εξελίξεων. Ο πραγματικός διχασμός δεν σχετίζεται με πολιτικές παρατάξεις, δεν είναι κάθετος αλλά οριζόντιος, είναι μεταξύ ορθολογισμού και παραλογισμού, είναι – σχηματικώς – μεταξύ αρχαιοελληνικού πνεύματος (που πέρασε στη δύση και δημιούργησε τον ορθολογισμό και τον φιλελευθερισμό) και του μεσσιανισμού, της θρησκοληψίας και του σκοταδισμού της ανατολικής αυτοκρατορίας (Βασιλεία των Ρωμαίων).

Είναι πλέον ανάγκη να εμφανισθεί ένα πολιτικό κίνημα αληθώς ελληνικό και πατριωτικό, άρα και εκ φύσεως φιλελεύθερο και ευρωπαϊκό και να οδηγήσει σε μια νέα εθνική ανεξαρτησία, αυτή τη φορά από τις δυνάμεις του σκοταδισμού και της οπισθοδρόμησης, ολοκληρώνοντας έτσι την επανάσταση του 1821, έστω και με 150 χρόνια καθυστέρηση!