Γράφει ο Ιάσων

Δημοσιεύθηκε στο ksipnistere.blogspot.gr στις 4 Απριλίου 2014

Η αποκάλυψη του πλαστογράφου από τα αρχεία της Σοβιετικής Ένωσης

Προ μεγάλης εκπλήξεως, ευρέθει ο Ρώσος ιστορικός Mikhail Lepekhine, έφορος του αρχείου του Ινστιτούτου Φιλολογίας και Ιστορίας της Ακαδημίας της Ρωσίας στην Αγία Πετρούπολη (Leningrad). Μελετώντας ενδελεχώς τα αρχεία της Σοβιετικής Ένωσης, το 1992 μετά την κατάρρευση της, προκειμένου να συντάξει και εκδώσει το εκ 33 τόμων Ρωσικό βιογραφικό λεξικό, κατά την διάρκεια των πενταετών ερευνών του – ειδικά για τα κρίσιμα χρόνια της βασιλείας του Αλέξανδρου Γ’ (1881-1894) και την αρχή της βασιλείας (1894-1902) του τελευταίου τσάρου Νικολάου Β’ – ανακάλυψε αδιάσειστα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι ο συγγραφέας του πολυδιαφημισμένου πλαστογραφήματος “Τα πρωτοκόλλα των Σοφών της Σιών” ήταν ο Mathieu Golovinski. Καταρχήν πράκτορας της τσαρικής μυστικής υπηρεσίας Οχράνα στο Παρίσι και εν συνεχεία από το 1917 μέλος των Σοβιέτ του Leningrad, ως ψευδογιατρός και μέλος του ανωτάτου ιατρικού οργανισμού της κυβέρνησης των μπολσεβίκων από τις πρώτες ημέρες της εξεγέρσεως μέχρι τον θάνατο του το 1920 παρέμεινε στον κλειστό κύκλο του Λένιν (βλέπε βιβλίο “Last Exit to Utopia” του Jean Francois Revel, αγγλική έκδοση των Encounters Books, σελίδα 321)

       Όπως απέδειξε ο Mikhail Lepekhine (βλέπε άρθρο στην L’ Express της 18/11/1999 του Eric Connan “Les secrets d’une manipulation antisémite“), ο πλαστογράφος μας, Mathieu Golovinski στο Παρίσι, το τέλος του 1900 / αρχή του 1901 υπό την καθοδήγηση του Pierre Ivanovitch Ratchkovski (αρχηγού της Οχράνα στην Ευρώπη) αντιγράφει, παραποιεί και παραφράζει το φυλλάδιο “Διάλογοι στην κόλαση μεταξύ Μακιαβέλι και Μοντεσκιέ”. Έναν λίβελο του Maurice Joly, ο οποίος το έγραψε καταφερόμενος κατά του Ναπολέοντος του ΙΙΙ “δυνάστου” του Γαλλικού λαού κατά τον Maurice Joly. Το πρωτότυπο φυλλάδιο κυκλοφόρησε το 1864 στις Βρυξέλλες και αποτέλεσε το βασικό κείμενο της λογοκλοπής του πλαστογραφήματος που δημιούργησε ο Mathieu Golovinski . Στους διαλόγους του Maurice Joly, ο Machiavelli είναι ο Ναπολέων ΙΙΙ (που μιλά ως Machiavelli) ενώ η συνεισφορά του Montesquieu, που απαντά στον Ναπολέοντα ΙΙΙ έγκειται στην έκπληξη και την ταραχή του για την ανήθικη και θρασεία επιμονή του Machiavelli-Ναπολέων ΙΙΙ στην μεθόδευση και επιβολή αυταρχικού καθεστώτος στη Γαλλία που θα καταργήσει την Δημοκρατία και την ελευθερία και θα καθυποτάξει τον τύπο.

  Ο Mathieu Golovinski στο πλαστογράφημα του, ξεκινά την αντιγραφή των διαλόγων του Maurice Joly από την 8η σελίδα του πρωτοτύπου – που αντιστοιχεί στο πρώτο πρωτόκολλο και διατήρησε την ουσία των επιχειρημάτων του βιβλίου του Maurice Joly πολλές φορές αυτολεξεί, με μόνη ουσιώδη αλλαγή στους “ήρωες” του, που ονομάστηκαν διαφορετικά. Την θέση του μισητικού και σατανικού επικυρίαρχου Machiavelli- Ναπολέοντος ΙΙΙ, παίρνουν “Οι Σοφοί της Σιών” και ο εβραϊκός λαός. Την θέση της Γαλλίας και του λαού της υποδουλωμένου στον Ναπολέοντα ΙΙΙ, παίρνει πλέον όλος ο κόσμος του οποίου την απόλυτη επικυριαρχία, οικονομική, δεσποτική, ολοκληρωτική, επιδιώκουν-προδιαγράφουν με τους ιδίους ανελεύθερους και ανήθικους τρόπους που περιγράφει ο Maurice Joly για τον Ναπολέοντα ΙΙΙ, στην περίπτωση του Golovinski και των Πρωτοκόλλων “η παγκόσμια συνωμοσία των Σοφών της Σιών και οι Εβραίοι”. Λεπτομερής ανάλυση και σύγκριση των αυθεντικών διαλόγων και των αντιστοίχων πλαστογραφημένων -χαλκευμένων  κειμένων που εξετάσθηκαν λεπτομερώς, πρόταση προς πρόταση και λέξη προς λέξη, έγινε στο πόνημα του δημοσιογράφου Philip Graves, «The Truth about the Protocols: A Literary Forgery«, και δημοσιεύθηκε στους Times του Λονδίνου τον Αύγουστο του 1921, αποκαλύπτοντας από τότε την πλαστογραφία (βλέπε εδώ) χωρίς όμως να είναι δυνατόν να καταστεί τότε γνωστός ο παραχαράκτης.

Παραθέτω μερικούς από τους αυθεντικούς διάλογους του Maurice Joly εν συγκρίσει προς τα χαλκευμένα κείμενα των Πρωτοκόλλων του Golovinski, ώστε να σχηματίσει ιδίαν άποψιν και γνώση ο αναγνώστης (από το πρώτο Πρωτόκολλο).

«Ας αφήσουμε λοιπόν τις λέξεις ..για να προσέξουμε τις ίδιες τις ιδέες μία προς μία. Έτσι αναπτύσσω το σύστημα μου» (Maurice Joly)

«Ας αφήσουμε τα λόγια, ας μετρήσουμε τις ίδιες τις ιδέες μία προς μία..Θα αναπτύξω τώρα το σύστημα μας» (Golovinski – Πρωτόκολλα)

«Το ένστικτο του κακού στον άνθρωπο είναι πιο ισχυρό από το καλό» (Maurice Joly)

«Πρέπει να επισημάνουμε ότι οι άνθρωποι που έχουν μοχθηρά ένστικτα είναι περισσότεροι από όσους έχουν αγαθά ένστικτα» (Golovinski-Πρωτόκολλα)

«Τι συγκρατεί αυτά τα αδηφάγα ζώα που λέγονται άνθρωποι; Στην αρχή των κοινωνιών είναι η ωμή και ανεξέλεγκτη βία. Αργότερα είναι ο νόμος δηλαδή η βία που διέπεται από νόρμες» (Maurice Joly)

«Τι συγκράτησε αυτά τα ανήμερα θηρία που λέγονται άνθρωποι; Στις απαρχές της κοινωνικής ζωής, υποτάχθηκαν στην ωμή και τυφλή βία κι αργότερα στον νόμο, που είναι η ίδια δύναμη μεταμφιεσμένη» (Golovinski-Πρωτόκολλα)

«Όλοι οι άνθρωποι επιδιώκουν να κυριαρχήσουν και δεν υπάρχει κανένας που δεν θα γινόταν δυνάστης αν μπορούσε. Όλοι σχεδόν είναι έτοιμοι να θυσιάσουν τα δικαιώματα του άλλου στα δικά τους συμφέροντα» (Maurice Joly)

«Κάθε άνθρωπος επιθυμεί  την εξουσία και δεν υπάρχει κανένας που δεν θα γινόταν δικτάτορας αν μπορούσε.. Λίγοι είναι εκείνοι που δεν είναι πρόθυμοι να θυσιάσουν το καλό όλων για το δικό τους συμφέρον» (Golovinski-Πρωτόκολλα)

Το πλαστογράφημα του Mathieu Golovinski δηλαδή, όπως συνοπτικά περιγράψαμε ανωτέρω, η μετασκευή των “The Dialogue in Hell Between Machiavelli and Montesquieu“  δημοσιεύθηκε ως παράρτημα το 1905 από ένα αξιωματούχο μυστικιστή τον Sergei Nilus στο βιβλίο του “Το Μεγάλο μέσα στο Μικρό, ή ο ερχομός του Αντίχριστου και η επερχόμενη εξουσία του Διαβόλου στη Γη” που αποκαλύπτει μια παγκόσμια συνωμοσία των Εβραίων αποσκοπούσα να οργανώσει και να μεθοδεύσει την ανατροπή του πολιτισμού και της ελευθερίας που απολαμβάνει η Ευρώπη και εν συνεχεία της εγκαθίδρυσης ενός παγκοσμίου εβραϊκού κράτους, μέσω επαναστάσεων και αναρχίας, διαφθοράς και ακυβερνησίας. Μολονότι σκοπός των παραχαρακτών της Οχράνα ήταν να πεισθεί ο τσάρος Νικόλαος Β’ ότι οι Εβραίοι και οι Μασόνοι με την πολιτική της οικονομικής φιλελευθεροποίησης του υπουργού Οικονομικών Serge Witte, επεδίωκαν την εκθρόνιση του τσάρου και την επικράτηση των Εβραίων στην Ρωσία, δεν έτυχε ιδιαίτερης προσοχής. Παρά μόνον την επαύριον της δολοφονίας του τσάρου και της οικογένειας του από το καθεστώς Λένιν, λόγω και του μεγάλου αριθμού Εβραίων που συμμετείχαν στην ιεραρχία των μπολσεβίκων “φάνηκε” να εξηγεί την καταστροφή. (Ο “Μύθος των Σοφών της Σιών” του Pierre-Andre Taguieff)

Ο Mikhail Lepekhine επιβεβαίωσε την ταυτότητα του πλαστογράφου στους φακέλους του Henri Bint, πράκτορα των Ρώσων στο Παρίσι για 37 χρόνια, που αρχικώς κατέληξαν στα χέρια του Sergei Svatikov τo 1917, απεσταλμένου της νέας κυβέρνησης στη Ρωσία, με αποστολή την  διάλυση της τσαρικής μυστικής υπηρεσίας. Ο Henri Bint, εξήγησε στον Sergei Svatikov ότι ο Mathieu Golovinski  ήταν ο πλαστογράφος – “συγγραφέας” – των πρωτοκόλλων και ότι ο ίδιος ο Henri Bint ήταν υπεύθυνος για την μισθοδοσία του Golovinski. Οι φάκελοι του Henri Bint με τα αποδεικτικά στοιχεία που περιέγραψε ο Mikhail Lepekhine στο άρθρο της L’ Express της 18/11/1999, κατέληξαν μέσω του προαναφερθέντος Sergei Svatikov σε ένα ιδιωτικό ίδρυμα “Αρχείων της Ρωσίας στο Εξωτερικό” (Archives russes à l’étranger) στην Πράγα, τα οποία τελικώς κατασχέθηκαν το 1946 από την Σοβιετική Ένωση για να τα φέρει στην επιφάνεια η έρευνα του Mikhail Lepekhine το 1999. Τα αποτελέσματα της έρευνας καταγράφηκαν επίσης στο εμπεριστατωμένο άρθρο του Victor Loupan, “L’affaire des ‘Protocoles des sages de Sion’: Le faussaire du siècle démasqué” στην Le Figaro Magazine, 7 Αύγουστου 1999.

Ενώ ο Αλέξανδρος Σολζενίτσιν στο δεύτερο τόμο του ιστορικού του έργου “Deux siècles ensemble, 1917-1972, tome II: Juifs et Russes pendant la période soviétique [Broché], εκδόσεις Fayard, σελίδα 191, παρουσιάζει τον Golovinski ως “κύριο συντελεστή” της πλαστογραφίας και τον Pierre Ivanovitch Ratchkovski (αρχηγό της Οχράνα στην Ευρώπη) “ως χρηματοδότη” (βλέπε και βιβλίο Ο “Μύθος των Σοφών της Σιών”, εκδόσεις Πόλις, του Pierre-Andre Taguieff, σελίδα 204).

Βεβαίως, η διαχρονική διακίνηση και παγκόσμια συνομωσιολογική χρήση του πλαστογραφήματος παρ’ όλες τις τεκμηριωμένες διαψεύσεις και αποκαλύψεις, εξακολουθεί να λειτουργεί απρόσκοπτα. Αρχικά υπέρ του τσαρικού καθεστώτος, εν συνεχεία υπέρ του Ναζισμού με τον Χίτλερ και τον Γκέμπελ επανειλημμένως να καταγγέλουν πότε τους Εβραίους και την “ευθύνη τους για το ξέσπασμα του πολέμου”, ή άλλοτε τους “Τσόρτσιλ και Ρούσβελτ συμμάχων του εβραιο-μπολσεβικισμού για την φοβερή καταστροφή της ανθρωπότητας.” Εν συνεχεία, λίγα χρόνια πριν την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, υιοθετείται από την επίσημη ΕΣΣΔ με πρώτα θύματα της αντισημιτικής πολιτικής του μύθου των πρωτοκόλλων, το 1968, την Πολωνία και την Τσεχοσλοβακία. Οι πρωταγωνιστές στις πρώτες απόπειρες εκδημοκρατισμού-ανοίξεως του τυραννικού καθεστώτος και σχετικής αυτονόμησης των δύο κρατών συκοφαντήθηκαν αμέσως από την Μόσχα ως ενεργούμενα του “διεθνούς σιωνισμού” και επισημάνθηκε η εβραϊκή καταγωγή τους (Τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών στην Ελλάδα,1920-2013, εκδόσεις Πόλις του Δ. Ψαρρά). Ενώ σήμερα, η συνομωσιολογική χρήση του μύθου έχει ταυτισθεί με την διαπλανητική αριστερο-θρησκευτικη ψυχωτική εμμονή του αντιαμερικανισμού, αφού σκοπίμως από την άκρα αριστερά έως την άκρα δεξιά κάθε ενέργεια στον πλανήτη Γη – ίσως και στον Αρη! – από την εφιαλτική κατάρριψη των διδύμων πύργων στο Μανχάταν, τον άκρατο πασοκικό δανεισμό της Ελλάδος μέχρι την κατάσταση στην Ουκρανία παρουσιάζεται ως “αμερικανοσιωνιστική” ενέργεια κατά της ανθρωπότητας.

Ο θρησκευτικός τυφλός φανατισμός, η ηθελημένη άγνοια, η ψύχωση των ανθρώπων που αναζητούν ένα φανταστικό ένοχο για κάθε πρόβλημα επί της γης, βρίσκει αποκαλυπτική “εξήγηση” στα μυθεύματα των Πρωτοκόλλων. Επειδή δε, κάθε μύθος εκτυλίσσεται γύρω από τον πυρήνα αληθινών γεγονότων, η αλήθεια αυτή καθιστά την “πραγματικότητα-προσαρμοστικότητα” του γενικευμένου μύθου εξ ίσου α-ληθινή και αναλλοίωτη ως η α-λήθεια του πυρήνα. Εν τω προκειμένω η διαχρονική αλήθεια, δηλαδή ο πυρήνας του μύθου, είναι οι πόλεμοι, η αναρχία, οι επαναστατικές κινήσεις, η διαφθορά των κυβερνώντων, οι καταχρήσεις των εξουσιαστών, η ανεπάρκεια της δικαιοσύνης, η φαυλότης της κοινωνίας, οι εκάστοτε οικονομικές κρίσεις, η ανεργία ή ένδεια που κατά καιρούς σαρώνουν τα ανεύθυνα κράτη όταν στις ράγες της Ιστορίας διέρχονται από αυτούς τους σταθμούς της δυστυχίας και οι οποίοι αντί να θεωρηθούν – ως είναι – ιάσιμες “ασθένειες” της κοινωνίας και της ανευθυνότητας των ηγεσιών της, εύκολα αποδίδονται σε φανταστική συνωμοσία κατά της ανθρωπότητας που μόνο μια άλλη θρησκευτική-ιδεολογική ψύχωση θα μας σώσει…

Ο Ουμπέρτο Έκο προλογίζοντας το βιβλίο “Η συνωμοσία” του Will Eisner καταγράφει με αξιομνημόνευτο τρόπο τι ακριβώς συμβαίνει:

«Μολονότι o πλαγιαρισμός-λογοκλοπή του μυθιστορήματος “των πρωτοκόλλων” απεδείχθη από το 1921 με το άρθρο των Times τo 1921 κάθε φορά που κάποια αδιαφιλονίκητη επίσημη πηγή επιβεβαιώνει την πλαστή φύση των πρωτοκόλλων, υπάρχει κάποιος άλλος που τα εκδίδει ξανά και ξανά ισχυριζόμενος την αυθεντικότητα τους ..Και η ιστορία..», καταλήγει ο Ουμπέρτο Έκο, «συνεχίζεται άφθιτος στο διαδίκτυο σήμερα. Ως εάν μετά τον Κοπέρνικο, τον Γαλιλαίο, και τον Κέπλερ (δική μου προσθήκη- προφανώς αγνοεί την ηλιοκεντρική θεωρία του Αριστάρχου του Σαμίου και την προτομή στις ΗΠΑ) κάποιοι συνεχίζουν να εκδίδουν βιβλία, ισχυριζόμενοι ότι ο Ήλιος γυρίζει γύρω από την Γη..»

Στην Ελλάδα, αγαπητοί και υπομονετικοί αναγνώστες, εξ ίσου προς το τρισμέγιστο “αμάρτημα” του αντικομμουνισμού, η διάψευση αυτού του μύθου-ταμπού επισύρει το ανάθεμα και την τιμωρία των “αμαρτωλών” στην κόλαση…των απίστων.

Πηγή: “ Ξυπνήστε Ρε! “