Γράφει η Αλεξάνδρα Στεφανοπούλου

Δημοσιεύθηκε στην Εστία στις 12 Απριλίου 2014

«…Γιατί ν’ αρχίσει μονομιάς αυτή η ανησυχία

 Κι η σύγχυσις;…

(Οι συνιστώσες τι σκυθρωπές που έγιναν)

Γιατί στέρεψαν τα επιχειρήματα στην Κουμουνδούρου

Και όλοι τους είναι πολύ συλλογισμένοι;

… Γιατί ενύχτωσε κι η Τρόϊκα δεν  ήρθε

Και μερικοί βγήκαν στις ξένες αγορές

Και είπανε πως το Μνημόνιο πια δεν υπάρχει…

… Και τώρα τι θα γίνουμε χωρίς Μνημόνιο;

Ο Τόμσεν και το ΔΝΤ ήταν μια κάποια λύσις…»

Να με συγχωρεί η ψυχή του αγαπημένου μου ποιητή Κωνσταντίνου Καβάφη από εκεί επάνω που βρίσκεται, αλλά δεν μπόρεσα να αντισταθώ στον πειρασμό να παραφράσω ένα από τα αριστουργήματα του και να το προσαρμόσω στην σημερινή πραγματικότητα και στην απελπισία στην οποία έχει περιέλθει ο ΣΥΡΙΖΑ του κ. Τσίπρα ή ακριβέστερα ο κ. Τσίπρας του ΣΥΡΙΖΑ – για όποιον πιάνει το υπονοούμενο. Βαριά η ατμόσφαιρα στην Κουμουνδούρου και πιο βαριά τα απανωτά πλήγματα που έχει λάβει αυτές τις ημέρες. Από το ένα μέρος απειλείται με περαιτέρω καθίζηση των ποσοστών του 20% λόγω διαρροών προς το ΠΟΤΑΜΙ και από το άλλο έχασε το ισχυρότερο επιχείρημα του «αντιμνημονιακισμού» που διέθετε εναντίον της κυβέρνησης.

Μέχρι προχθές η επιδίωξη των κομμάτων της αντιπολίτευσης με κύριο πρωταγωνιστή τον ΣΥΡΙΖΑ ήταν να χαρακτηρίζουν τους εαυτούς τους «αντιμνημονιακούς» και να κατηγορούν την κυβέρνηση για την «μνημονιακή» πολιτική της. Η λέξη «μνημονιακός» θεωρείτο περίπου ύβρις, τόσο που λίγοι τολμούσαν να παραδεχτούν δυνατά ότι δεν ήταν «αντιμνημονιακοί». Το σύνθημα που προφανώς περίμεναν στον ΣΥΡΙΖΑ ότι θα έφερνε τη νίκη στο κόμμα τους κατά τις προσεχείς εκλογές ήταν το εξής ερώτημα που απευθύνετο στον ψηφοφόρο: «Εσύ ψηφίζεις μνημονιακά ή αντιμνημονιακά;» «Μνημονιακά» σήμαινε παράταση της λιτότητας και νέα μέτρα. «Αντιμνημονιακά» σήμαινε απαλλαγή από την κηδεμονία των τοκογλύφων του ΔΝΤ και των Βρυξελλών και ζωή χαρισάμενη!

Τα έφερε, λοιπόν, η κακιά ώρα και όχι μόνο είδε ο λαός για πρώτη φορά να μοιράζει η κυβέρνηση μια χρηματική βοήθεια από το πρωτογενές πλεόνασμα που πραγματοποίησε, αλλά και να απαλλάσσεται σιγά-σιγά  από το Μνημόνιο δηλώνοντας ότι δεν το έχει πλέον ανάγκη αφού κατάφερε να επιστρέψει με ιδιαίτερη επιτυχία στις αγορές! Με τις εξελίξεις αυτές η μεν κυβέρνηση έγινε «αντιμνημονιακή», ο δε ΣΥΡΙΖΑ που κλαίει και οδύρεται σήμερα επειδή δανειζόμαστε από τις αγορές αντί να παραμείνουμε στο Μνημόνιο, γίνεται «μνημονιακός»! Μέσα σε δύο ημέρες δηλαδή ήρθαν τα πράγματα απάνω-κάτω! Ποιος το περίμενε να γίνει ο κ. Τσίπρας ο καλύτερος υποστηρικτής του κ. Τόμσεν και της Τρόϊκα και να κατηγορεί την κυβέρνηση που πρόδωσε τους τοκογλύφους που μας κατέστρεψαν; Και τώρα τι γίνεται χωρίς Μνημόνιο; Με τι σύνθημα και τι επιχειρήματα να ασκήσει κανείς αντιπολίτευση; Ποια λύση να βρεθεί; Φήμες λένε ότι ο κ. Τσίπρας θα καταθέσει στεφάνι στη μνήμη του πολυαγαπημένου μας Μνημονίου που χάσαμε τόσο πρόωρα…