Γράφει ο Κώστας Στούπας

Δημοσιεύθηκε στο Capital στις 4 Σεπτεμβρίου 2014

Όποιος θέλει να καταλάβει με μια ματιά το ελληνικό πρόβλημα, το αν, το  πώς και πόσο βελτιώθηκε η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας από το 2010 μέχρι σήμερα δεν έχει παρά να ρίξει μια ματιά στα στοιχεία του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF) που εδρεύει στη Γενεύη.

Η Ελλάδα το 2014-15 βρίσκεται στην 81 θέση παγκοσμίως σε σύνολο 144 χωρών από πλευράς ανταγωνιστικότητας της ελληνικής οικονομίας.

Το 2010 που ήταν η χρονιά που «έσκασε» η ελληνική χρεοκοπία στην ανάλογη έκθεση του ΠΟΦ η Ελλάδα κατείχε την 83η θέση και ένα χρόνο νωρίτερα την 71η θέση. Από το 2011 μέχρι το 2013 είχε πέσει κάτω από την 90η θέση. Η θεαματική βελτίωση από την 91^ηστην 81^η θέση τον τελευταίο χρόνο δεν είναι ενδεικτική της κατάστασης της χρεοκοπίας που αντιμετωπίζει η χώρα.

Από πλευράς ΑΕΠ κατά κεφαλήν βρισκόμαστε στην 32η θέση. Μετά 4 χρόνια χρεοκοπίας υπάρχουν μόνο 31 χώρες που είναι πλουσιότερες από εμάς.

Το  κατά κεφαλήν ΑΕΠ από 28.694 δολάρια το 2009, έπεσε τις επόμενες χρονιές αντίστοιχα στα 26.380 δολάρια, τα 26.061 δολάρια, τα 22.393 δολάρια και τα 21.910 δολάρια το 2013.

Μετά το 2010 και το 2014 βλέπουμε μείωση εισοδήματος και καμία βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Ουσιαστικά οι λόγοι που οδήγησαν στην χρεοκοπία δεν έχουν αρχίσει να υποχωρούν. Αυτό είναι φυσικό καθώς οι μεταρρυθμίσεις καρκινοβατούν.

Αν το πρόβλημα της Ελλάδας είναι πως οι Έλληνες ζούσαν σε επίπεδο υψηλότερο από αυτό που επέτρεπε η δυναμικότητα της ελληνικής οικονομίας, η σύγκλιση μεταξύ της 80^ης και της 30^ης  θέσης έγινε με την μεταβολή προς τα κάτω μόνο της δεύτερης και όχι της πρώτης.

Σε καμία άλλη χώρα δεν υπάρχει τόση μεγάλη απόσταση στην κατάταξη μεταξύ κατά κεφαλήν εισοδήματος και ανταγωνιστικότητας.

Η σύγκλιση μεταξύ του βιοτικού επιπέδου και των δυνατοτήτων της πραγματικής οικονομίας γίνεται μέσω φτωχοποίησης και όχι μέσω της βελτίωσης των δυνατοτήτων της ελληνικής οικονομίας.

Τα πολιτικά κόμματα αντί να επεξεργάζονται σχέδια ανασύνταξης της επιχειρηματικότητας συνεχίζουν να υπόσχονται λαγούς με πετραχήλια σε όσους τους ψηφίζουν ή ενδέχεται να τους ψηφίσουν.

Συνεχίζουν να διαγκωνίζονται ποιος μπορεί να υπερασπιστεί τα συμφέροντα του πελατειακού κράτους καλύτερα.

Μεταξύ 2010 και 2013 το κατά κεφαλή ΑΕΠ έχασε 6.785 δολάρια, αλλά αυτά δεν χάθηκαν ισομερώς απ’ όλους τους Έλληνες. Είναι προφανές πως ο άνεργος του ιδιωτικού τομέα έχασε πολύ περισσότερα από τον εργαζόμενο του ιδιωτικού τομέα ή τον εργαζόμενο του δημοσίου και ευρύτερου δημοσίου τομέα, όπου σε πολλές περιπτώσεις οι μειώσεις που έγιναν είναι εικονικές.

Τέσσερα χρόνια οι κυβερνήσεις κοροϊδεύουν την τρόικα εισπράττοντας τις δόσεις με αντάλλαγμα τις απολύσεις μερικών χιλιάδων υπεράριθμων αργόμισθων πελατών από το δημόσιο.

Το πελατειακό σύστημα της κλεπτοκρατίας και κομματοκρατίας αντί να μοιράσει δίκαια το κόστος της χρεοκοπίας, το έσυρε όλο στις πλάτες του ιδιωτικού τομέα που έχει 1,5 εκατ. ανέργους.

Αντί να δημιουργήσει προϋποθέσεις ανάπτυξης μέσω της βελτίωσης της ανταγωνιστικότητας για τον ιδιωτικό τομέα, τον μοναδικό τρόπο να διατηρηθούν και να αυξηθούν οι μισθοί και το κατά κεφαλήν ΑΕΠ, ζητά ελεημοσύνες από την Ευρώπη μέσω της χρήσης των ΕΣΠΑ σαν επιδόματα ανεργίας…

Τα παραπάνω στοιχεία μεταξύ 2010 και 2013 και των στοιχείων για τις μεταβολές μεταξύ ανταγωνιστικότητας και κατά κεφαλήν εισοδήματος δείχνουν πως η Ελλάδα ακολουθεί λάθος δρόμο για την έξοδο από την κρίση και τη χρεοκοπία.

Επίσης το γεγονός πως η Ελλάδα μετά τέσσερα χρόνια χρεοκοπίας είναι η 32^η πλουσιότερη χώρα από πλευράς κατά κεφαλήν εισοδήματος δείχνει πόσο μεγάλο περιθώριο επιδείνωσης της κατάστασης υπάρχει αν δεν αλλάξουνε πολιτική προς την κατεύθυνση της ανάληψης μεγαλύτερου ρόλου από την ιδιωτική οικονομία και την μείωση του κράτους και της διαφθοράς.

Η Ελλάδα έχει ακόμη κατά κεφαλή εισόδημα περί τα 22.000 δολάρια και ο 1 στους 6 ανθρώπους στον πλανήτη ζει με λιγότερα από 400 δολάρια το χρόνο.