Γράφει ο Στέφανος Μάνος

Δημοσιεύθηκε στο Capital στις 13 Ιανουαρίου 2015

Παραθέτω ένα πίνακα με την εξέλιξη του ΑΕΠ (τρέχοντα €) τα χρόνια της κρίσης:

Το μερίδιο του Δημοσίου στο ΑΕΠ στα χρόνια της κρίσης μεγάλωσε καθώς ο ιδιωτικός τομέας συρρικνώθηκε.

Φαντάζομαι ότι οι περισσότεροι κόψατε την παραδοσιακή βασιλόπιτα. Η δικαιοσύνη και η παράδοση επιβάλλει να είναι όλα τα κομμάτια ίσα προκειμένου να έχουν όλοι τις ίδιες πιθανότητες να κερδίσουν το φλουρί. Αν κάποιος πάρει μεγαλύτερο κομμάτι από εκείνο που του αναλογεί, οι άλλοι θα πάρουν αναγκαστικά μικρότερο.

Είμαστε λίγες μέρες πριν από τις εκλογές και τα κόμματα (ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ) μάς υπόσχονται διάφορα καλούδια. Υπόσχονται, για μερικούς από εμάς, ένα κάπως μεγαλύτερο κομμάτι από το ΑΕΠ (την πίττα). Αυξήσεις μισθών και συντάξεων για μερικούς, προσλήψεις, διαγραφές υποχρεώσεων, κλπ. Που σημαίνει, με βεβαιότητα, ότι κάποιοι θα πάρουν μικρότερο κομμάτι του ΑΕΠ. Με βεβαιότητα επειδή το ΑΕΠ δεν μεγαλώνει. (Θα ήταν χρήσιμο να θυμάται αυτή την πραγματικότητα το ΣτΕ κάθε φορά που αποφασίζει να ευνοήσει μια ομάδα. Η εύνοια σε μια ομάδα σημαίνει αναγκαστικά την επιβάρυνση μιας άλλης).

Τα παραπάνω ισχύουν για όσους ζουν στον πραγματικό κόσμο. Η αλήθεια όμως είναι ότι πάρα πολλοί ζουν σε έναν φανταστικό κόσμο στον οποίο δεν ισχύουν οι νόμοι της φυσικής και της λογικής αλλά μόνον οι νόμοι των επιθυμιών τους.

Στον πραγματικό κόσμο η στροφή προς την ανάπτυξη προϋποθέτει την αύξηση των επενδύσεων. Σημαίνει ότι το κομμάτι της πίττας που αφιερώνεται σε επενδύσεις θα μεγαλώσει και άρα αναγκαστικώς θα μικρύνουν τα υπόλοιπα. Με άλλα λόγια η στροφή προς την ανάπτυξη δεν είναι ανώδυνη.

Τι πρέπει να γίνει; Όσοι ζουν στον πραγματικό κόσμο να ζητήσουν:

1. την άμεση κατάργηση κάθε περιττής κρατικής δαπάνης.

2. την κατάργηση των χαριστικών πρόωρων συντάξεων.

3. την κατάργηση όλων των υπέρ τρίτων  φόρων που αφαιρούν πόρους που θα μπορούσαν να επενδυθούν (Οι φόροι υπέρ τρίτων -συνολικά όσος ο ΕΝΦΙΑ- είναι στην πλειονότητα τους φόροι που ευνοούν τις συντάξεις προνομιούχων τάξεων).

4. την σε βάθος μελέτη του ασφαλιστικού (με προθεσμία 12 μηνών) στα χνάρια της πρότασης μου.

Όσοι ζουν στον πραγματικό κόσμο να αποκηρύξουν το ψέμα.

Στον φανταστικό κόσμο δεν υπάρχουν κίνδυνοι, στον πραγματικό, δυστυχώς, υπάρχουν.

Πηγή: Capital