Γράφει ο Ανδρέας Ζαμπούκας

Δημοσιεύθηκε στο Capital στις 29 Σεπτεμβρίου 2015

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι  για να φτάσει  το πολιτικό σύστημα σε μια νέα λειτουργική ισορροπία, χρειάζεται δυο ισχυρά κόμματα φιλελεύθερης πρακτικής διαχείρισης. Το ένα που θα εκφράζει μια  επιθετική πολιτική κατάλυσης του κρατισμού και το άλλο για να προτείνει θεσμικές λύσεις στα πλαίσια του κράτους πρόνοιας.  Αν και εφόσον λειτουργήσουν με τον εξορθολογισμό των συνθηκών, θα μπορέσει η χώρα να ορθοποδήσει κάποτε και να περισώσει την συνοχή της.  Το ένα θα συμπληρώνει το άλλο και η διεκδίκηση της εξουσίας  θα βασίζεται  πλέον σε  πολιτικές σωστής διαχείρισης  και όχι σε  διευκολύνσεις και υποσχέσεις. Έτσι κι αλλιώς, το δανεικό χρήμα τελείωσε και δεν βλέπω, για το μέλλον, πολλά περιθώρια εύκολης εξαγοράς  συνειδήσεων στην κοινή γνώμη.

Το ένα το ψάχνουμε  μεταξύ  ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Ποταμιού και λοιπών δυνάμεων αλλά το άλλο το έχουμε ήδη έτοιμο. Και μολονότι,  πέρασε από φοβερές δοκιμασίες, δεν διαλύθηκε, όπως θα περίμεναν πολλοί. Το ζήτημα όμως είναι αν θα διαλυθεί τώρα, εν όψει  αλλαγής ηγεσίας και νέων προκλήσεων.

Η  ΝΔ είναι όμως, ένα μεγάλο  club, όπου διάφορες οικογένειες μπαινοβγαίνουν με την «κάρτα» τους και απολαμβάνουν ισόβια προνόμια. Είναι  κάτι σαν μια κλειστή  λέσχη  που σπάνια δίνει  δυνατότητες πρόσβασης  σε μέλος, χωρίς την έγκριση  του κάθε  «Pater familiae» και  ασφαλώς του  αινιγματικού  «Aρχιμύστη». Τώρα όμως, ήρθε η ώρα  της μεγάλης σύγκρουσης. Ποιος θα πάρει το βάπτισμα και πως θα ακολουθήσουν οι υπόλοιποι, ταπεινωμένοι και  χαμένοι στα «ευδόκιμα οράματα» τους;

Αν  υποθέσουμε πως ο Κυριάκος, κόψει πρώτος  το νήμα – πράγμα ιδιαίτερα δύσκολο με το μέσο όρο ηλικίας της βάσης – και ξεκινήσει την φιλελεύθερη επανάσταση, για να φτιάξει ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό φιλελεύθερο κόμμα, τι θα απογίνουν οι υπόλοιποι και ειδικά η πτέρυγα της «λαϊκής δεξιάς»;

Aν  θεωρήσουμε ότι  ο Μειμαράκης πάρει τελικά  το  χρίσμα από  τον «Μέγα Μάγιστρο» και συνεχίσει, ποιος θα μπορέσει να κατευνάσει τον φιλελεύθερο  οίστρο των νέων στελεχών που προσβλέπουν στην ανανέωση του κόμματος;

Τζιτζικώστας, Άδωνις  και Μπακογιάννης;  Oι δύο  πρώτοι  μπήκαν ήδη στο παιχνίδι αποφασιστικά! Ο άλλος το σκέφτεται και μάλλον δεν θα τολμήσει.  Θα μπορούσαν να αλλάξουν τα πάντα αλλά και πάλι, κρατούν έξω πολλούς ευσεβείς πόθους  των φατριών που δεν απέκτησαν ποτέ ιδιαίτερη σχέση μαζί τους και ανησυχούν για την  αντιμετώπιση που θα έχουν στο μέλλον.

Όσο για επαναφορά Σαμαρά ή  εμπλοκή  Δένδια και Βορίδη, απλά, δεν βλέπω έγκριση  στήριξης από το  «Ιερατείο». Οπότε, δεν πρόκειται  να στηριχθούν από κανένα δίκτυο  και  να υποστηριχθούν σε καμία προεκλογική  εκστρατεία.

Δύσκολες  οι προβλέψεις , όπως δύσκολο είναι και το μέλλον του κόμματος. Και σαν μια δυνατή «λέσχη» που σέβεται  τον εαυτό της και  προτάσσει πάνω απ΄όλα  την «ασφάλεια» των οικογένειών της, το πιθανότερο είναι να προκριθεί  η πιο ανώδυνη και  συντηρητική λύση. Άλλωστε, γι αυτό και η ίδια η Ντόρα δεν θέλει να στηρίξει τον  ίδιο της τον αδερφό. Γιατί απλά, βλέπει ότι επίκειται διάλυση και  κοσμογονικές  ρήξεις που θα τινάξουν τα πάντα στον αέρα, βάζοντας ταφόπλακα σε όλο το οικοδόμημα του «club».

Γιατί  ξέρει καλά τις προθέσεις του «Μεγάλου Αφεντικού», που μάλλον δεν θέλει να δώσει το χρίσμα στον Κυριάκο, ενόψει επικίνδυνων  αλλαγών. Άμα, σου λέει,  γίνουμε δέκα κομμάτια, ποιος εγγυάται  ότι δεν θα μας πάρει όλους η μπόρα  της  απαξίωσης και  του αποκλεισμού;

To βέβαιο είναι ότι δεν θα πλήξουμε στο επόμενο διάστημα, με τις νέες περιπέτειες  της ΝΔ. Και όπως πάντα, θα αποδειχθεί ότι αυτή η δύσμοιρη χώρα προχωράει μόνο από τις «παράπλευρες ωφέλειες» του πολέμου των πολιτικών και κομματικών συμφερόντων. Μόνο μέσα από  «λέσχες», «ομάδες» και «οικογένειες».

Αλλά  εδώ μου έρχεται στο μυαλό κάτι που ισχύει  σε τέτοιες περιπτώσεις: Το τίποτα  στην πολιτική, είναι πάντα καλύτερο από την επιτυχία, όταν διακυβεύεται  η ασφάλεια της ύπαρξής σου…

Πηγή: Capital