Εφημερίδα Εστία στις 10 Νοεμβρίου 2015

Ἀξιωματοῦχος μεγάλης εὐρωπαϊκῆς χώρας ἀπέδωσε στό θέμα τῆς Ἑλλάδος τρεῖς διαστάσεις, ἀλληλένδετες μεταξύ τους:

– Ἡ πρώτη διάστασις εἶναι οἱ ἐνδοευρωπαϊκές ἰσορροπίες. Καί κυρίως, τό ἑλληνικό ζήτημα νά μήν διχάσει τήν Εὐρώπη, μεταξύ Βορρᾶ καί Νότου, Γερμανίας καί Γαλλίας κ.ο.κ. Ἡ διαφύλαξις τῶν ἰσορροπιῶν αὐτῶν συνιστᾶ προτεραιότητα γιά ὅσους πιστεύουν στό εὐρωπαϊκό ὅραμα καί τήν ὁλοκλήρωσή του. Τά δε συμβάντα μέ τήν Ἑλλάδα κατά τήν τελευταία ἑξαετία ἐπενήργησαν διχαστικά καί διακύβευσαν κατ’ ἐπανάληψιν τήν εὐρωπαϊκή ἑνότητα. Ὑπ’ αὐτή τήν ἔννοια, οἱ μετριοπαθεῖς Εὐρωπαῖοι ἐξακολουθοῦν νά ἀγωνιοῦν γιά τήν ἔκβαση τοῦ ἑλληνικοῦ ζητήματος καί θέλουν πάση θυσία νά διατηρηθοῦν οἱ σχετικές ἰσορροπίες.

– Ἡ δεύτερη διάστασις ἀφορᾶ στήν ἑλληνική οἰκονομία καθ’ ἑαυτήν. Πῶς θά ἐπανεκκινηθεῖ. Καί ἐδῶ οἱ ἀνησυχίες πού ἐκφράζονται εἶναι μεγάλες. Ὄχι διότι ἡ οἰκονομία μας δέν ἔχει τήν δυνατότητα να ἀνακάμψει καί νά ἀναπτυχθεῖ. Κάθε ἄλλο. Τό ἐρώτημα εἶναι κατά πόσον αὐτό μπορεῖ νά ἐπιτευχθεῖ ἀπό τήν Κυβέρνηση Σύριζα, τά μέλη τῆς ὁποίας δεν φαίνεται νά ἔχουν γνώση τοῦ πῶς μπορεῖ νά ἐπανεκκινηθεῖ ἡ οἰκονομία καί πῶς παράγεται ὁ ἐθνικός πλοῦτος. Οἱ μέχρι τοῦδε ἐνέργειές τους εἶναι ἀντιαναπτυξιακές. Κλονίζουν τήν ἐμπιστοσύνη καί ἀπωθοῦν τούς τυχόν ἐπενδυτές. Ὁπότε καί αὐτό προβληματίζει σοβαρά τούς Εὐρωπαίους.

Ἡ τρίτη διάστασις εἶναι ἡ γεωπολιτική: Ἡ θέσις τῆς Ἑλλάδος μέσα στίς εὐρύτερες ἀνακατατάξεις στήν περιοχή τῆς Ἀνατολικῆς Μεσογείου, σέ συνδυασμό και μέ τήν πίεση πού δημιουργεῖ πλέον τό προσφυγικό. Ἡ ἀστάθεια πού ἐπικρατεῖ στήν Μέση Ἀνατολή και ἐντείνεται ἀπό τόν πόλεμο στήν Συρία, ἡ ἐπικίνδυνη ἐξάπλωσις τοῦ ἀκραίου Ἰσλάμ καί ἡ διφορούμενη στάσις τῆς Τουρκίας εἶναι παράμετροι πού καθιστοῦν ἐπιτακτική τήν σταθερότητα στό νοτιοανατολικό ἄκρο τῆς Εὐρώπης. Ἄν δέν ὑπῆρχαν αὐτά – ἐλέχθη χαρακτηριστικῶς – οἱ Εὐρωπαῖοι δύσκολα θά ἐπεδείκνυαν τέτοια ὑπομονή καί ἀνοχή στό ἑλληνικό ζήτημα.

Τά ἀνωτέρω ἀποκαλύπτουν πῶς μᾶς βλέπουν σήμερα οἱ πραγματικοί εὐρωπαϊστές καί δή σέ ἀνώτατο ἐπίπεδο. Οἱ ἀκραῖες φωνές στήν Γερμανία καί σε ἄλλες βόρειες ἤ ἀνατολικές χῶρες δέν δίδουν σημασία στίς ἰσορροπίες καί καραδοκοῦν γιά νά ἐπαναφέρουν στό τραπέζι τό Grexit. Ὅμως οἱ μετριοπαθεῖς φωνές θέλουν νά μᾶς βοηθήσουν. Τόσο γιά νά μήν διαταραχθοῦν οἱ ἐνδοευρωπαϊκές ἰσορροπίες, ὅσο καί για νά ἀνακάμψει ἡ οἰκονομία μας καί νά μήν κλονισθεῖ ἡ νομισματική ἕνωσις. Καί βεβαίως γιά νά ἀντιμετωπισθοῦν ἀπό κοινοῦ οἱ γεωπολιτικοί κίνδυνοι πού ἀπειλοῦν τήν Εὐρώπη.

Τό ἐρώτημα πού ἐγείρουν αὐτά, εἶναι ἄν καί πόσοι συμμερίζονται τούς ἐν λόγω προβληματισμούς σήμερα στήν Ἑλλάδα. Ἄραγε ἀκούσατε κανέναν νά τά ἐπισημαίνει στίς ἀτέρμονες τηλεοπτικές συζητήσεις;

Ἐδῶ ἤ ἀκοῦμε κάποιους νά καταφέρονται λάβροι κατά τῶν «κακῶν» Εὐρωπαίων, ἤ κάποιους ἄλλους να προτείνουν νά πειθαρχήσουμε ἀδιακρίτως σέ ὅσα μᾶς ἐπιβάλλουν. Ὅμως γιά τούς μετριοπαθεῖς Εὐρωπαίους, τό ἑλληνικό ζήτημα παραμένει πολυδιάσταστο. Ἔτσι θά ἔπρεπε νά τό βλέπουμε καί ἐμεῖς.

Ζ.